33. Έπεσε ομίχλη

Έπεσε ομίχλη  ή όπως λένε, ωραία,  οι ναυτικοί, έπεσε πούσι...

ομίχλη

Τι ήταν κι αυτό!!! Γύριζα από το Aθήνα, μίαν ωραία εσπέρα, με το αυτοκίνητο και ξαφνικά την είδα.  Την αντίκρυσα, γίναμε φίλες!  Τι ομίχλη ήταν αυτή!!!  Δεν μπορούσες να δεις στα 20 μέτρα!

Τότε,  μου ήρθε στο νου ένα θρίλλερ που κυκλοφορούσε όταν ήμουν μικρή: Η Ομίχλη.

The Fog (1980) - Official Trailer

Να μην σου τύχει, θα έλεγα.  Μια ομίχλη εξαπλώνονταν σε μια πόλη και σκοτώνονταν άνθρωποι.  Εγώ, όμως,  επειδή έχω μεγαλώσει... σκέφτηκα άλλο ότι θα συγκρούονταν αυτοκίνητα.  Άλλο κακό!!!

Ευτυχώς,  μέχρι να φθάσω στον Πειραιά,

Πειραιάς

είχε διαλυθεί ή για την ακρίβεια δεν είχε φθάσει ως εκεί.  Όμως, αυτό το όμως που κάνει την διαφορά  Όμως το θέαμα ήτανε άψογο.  Ένα πέπλο με παχειά ομίχλη κάλυπτε την  περιοχή από την Αίγινα ως την Ελευσίνα.  Εκπληκτικό!   Και το αμέσως ευχάριστο ήτανε ότι μετά όλα πήγανε καλά.  Έβλεπα μια χαρά κι απολάμβανα το θέαμα.

Την άλλη μέρα, πήγα στο σχολείο.  Όλη η πόλη μου είχε ομίχλη.  Έβλεπες μέχρι τα πενήντα μέτρα.  Ήτανε καλά, κανένας φόβος.  Ξαφνικά, ακούω ένα ελικόπτερο.  "Ωραία", λέω, "θα δούμε κι ελικόπτερο πρωί πρωί".  Γυρίζω από εδώ το κεφάλι μου, το γυρίζω από εκεί.  Πουθενά το ελικόπτερο.  Τι στο καλό, σκέφτηκα, πού εξαφανίστηκε!!  Και τότε κατάλαβα.  Καλά!!! Εγώ κι ο κόσμος μου!!!...

Πού να δω το ελικόπτερο με τόσην ομίχλη!

ελικόπτερο

Με τίποτε.  "Συνέχισε, Λαμπρινή, τον δρόμο σου", είπα στον εαυτό μου.  "Θα δεις άλλη ώρα ελικόπτερο..."


Lamprini Tolmi....

32. H φωτογραφία

Στην αρχή μπήκε σε μέρος όπου φαίνεται.  Κατόπιν, την έκρυψε, για χρόνια, πίσω από άλλα πράγματα.  Κατόπιν, για λίγα χρόνια, την έβαλε και πάλι σε μέρος που να φαίνεται, και τώρα, την έκρυψε και πάλι.

Δεν αντέχεις... πάντα...

 

Φωτογραφίες... 

Είναι ο κόσμος μου... εδώ...

Lamprini T. 

31. Ο βοσκός βρέχεται

Ο βοσκός βρέχεται.  Όλη την ώρα έξω, πρέπει να φοράει κάπα.  Θυμήθηκα

το χωριό μου! Αυτός ο υπέροχος παιδικός κόσμος μου!!

Βοσκός από Κρήτη μεριά...

Lamprini T.

30. Θυμήθηκα

Θυμήθηκα την συνάντηση στην Κω.  Την είχε οργανώσει ο σύμβουλος, και μαζευτήκαμε οι συνάδελφοι.  Εγώ... μοναδική.  Με ποιους θα πήγαινα;  Όχι με τους διδασκάλους.  Με τους γυμναστές ή με τους των Αγγλικών;  Πήγα με τους γυμναστές.

Τα πέρασα καλά, πράγματι.  Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου!!! Ο μοναδικός!

Γεμάτη με ... γυμναστές ήταν! 

Lamprini T.

29. Ο κυρ Αντώνης...

Ο κυρ Αντώνης... 

 

Να πάει να κοιμηθεί...

 βιάζεται να πάει να... "κοιμηθεί"...
-Πόσο θα ζήσω ακόμα;  96 χρόνων είμαι...   Έχασα και την γυναίκα μου...

....

Πρωινές... συναντήσεις...

2015

Lamprini T.

Πάντα μού κάνουν εντύπωση οι αλήθειες των άλλων... Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου!!! 

28. Αλεγκρία... από το Τσίρκο του Ήλιου...

Το είχαμε δει με τα παιδιά.. ονειρο...

ΠΗΓΗ!! https://www.youtube.com/watch?v=XnXnGzEht8g

Αλεγκρία... από το Τσίρκο του Ήλιου...

 

Alegria

το φινάλε... εδώ... ! 

 Cirque du Soleil

Το είχαμε δει με τα παιδιά, στο σχολείο.  Ήταν μία από εκείνες τις ιδέες, που αναρωτιέμαι κι εγώ η ίδια, πώς μού έρχονται!!!! Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου!!! Τώρα, θα λέμε, εγώ κι οι ιδέες μου!!! 

 

O κόσμος του τσίρκου... 

Άρεσε στα παιδιά.  Ένα τσίρκο του 21ου αιώνα, χωρίς ζώα που τα κακομεταχειρίζονται.  Μόνον με ανθρώπους... 

 

Οι πρωταγωνιστές.. 

που τους κακομεταχειρίζονται;.... 


Lamprini T. 

27. Εκείνη την χρονιά

Εκείνη την χρονιά, ήμασταν με τον Νίκο στην Τήνο. Ήμασταν αρκετά μικρά, και μάς άρεσε το νησί. Πήγαμε στο λιμάνι , μια μέρα , να ψαρέψουμε, και πιάσαμε ένα σωρό ψάρια. Ακόμα θυμάμαι πόσο πολύ τσιμπάγανε. Γεμίσαμε ένα ολόκληρο κουβαδάκι. Μετά; Α, δεν ξέραμε τι να κάνουμε τόσα ψάρια, και τα ... πετάξαμε στην θάλασσα.... 

Ψαράδες... σού λέει ο άλλος... :) 

ή αλλιώς... εμείς κι ο κόσμος μας! 

O Νίκος κι εγώ...

Lamprini T. 

26. Κι εγώ σε αγαπάω, τώρα...

Τι σήμερα.. τι αύριο... τι πριν από εννέα  έτη... ποια η διαφορά...;

Τότε... 

Να σου πω εγώ.... Σήμερα... δεν θα το ήθελα, καθόλου, γιατί θα είχα πείρα...  Πριν από εννέα  χρόνια το ίδιο, δεν θα το ήθελα,  γιατί δεν θα με ενδιέφερε....  Ήμουν άλλος άνθρωπος, τότε.  Αύριο.. το ίδιο... γιατί θα ήταν πολύ αργά....

Κάλως έγινε τότε τότε που έγινε... Δεν ορίζουμε εμείς αυτά που συμβαίνουν...  Ορίζουν οι συνθήκες οι διαθέσεις... Η κατάλληλη ώρα, με λίγα λόγια, που λέμε... Εντάξει?

Τώρα

William Davis   Sunset off Sankaty Head Light

Ηλιοβασίλεμα, του Ουίλλιαμ Ντέϊβις

Ας ζήσουμε το σήμερα, λοιπόν, ας το χαρούμε με τις χαρές του και τις δυσκολίες του και ας αφήσουμε το ίσως, το μπορεί, το θα ήταν διαφορετικά τότε...

Τι σήμερα.., λοιπόν,  τι αύριο... τι πριν από εννέα  έτη... .  Τα συναισθήματα μετράνε...  Κι εγώ σε αγαπάω, τώρα...

Είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου... 


Lamprini T.

25. Πριν μπω στο κυρίως θέμα μου..

Πριν μπω στο κυρίως θέμα μου... να πω.. : για τα κοιμητήρια. Το δικό μας, στην πόλη μου το μεταφέρανε, (αν μπορεί να μεταφερθεί το παρελθόν σου)...  Αφού όλα μεταφέρθηκαν στο μεγάλο κοιμητήριο του Σχιστού... (Πειραιάς, Δραπετσώνα, Παλαιό Φάληρο, Πέραμα, κλπ). μετά το καταστρέψανε το κοιμητήριό μας... (μόνον ο ναός έμεινε...).

Θλιβερές εικόνες... μην σου τύχει να τις δεις !

Εικόνες... 

Είπαμε εγώ κι ο κόσμος μου, και συνεχίζω... Που λέτε, στην Κω, καλή ώρα, όταν πρωτοπήγα, (πρωτοδιορισμένη)... από τις πρώτες επισκέψεις που έκανα ήταν κει, στο κοιμητήριο της πόλης... Είχα βγάλει και κάποιες φώτο μάλιστα, εκείνην την ημέρα. Δεν είναι πάντα εύκολο να βγάζεις φωτογραφίες.  Το θέμα στο απαγορεύει καμμία φορά... Και...αυτά με τα κοιμητήρια...

Ο Άγιος Εφραίμ τώρα... Είχα την χαρά να πάω στο μοναστήρι του... Την Κυριακή της Πεντηκοστής, και εκεί έβγαλα φώτο. Είπα να κάνω κι ένα βιντεάκι. Μετά είπα να κάνω δώρο αυτές τις φώτο και το βιντεάκι... Κι έγινε το δώρο και το βιντεάκι... και...

Βοήθειά μας... κι ο Θεός να αναπαύσει ΟΛΟΥΣ του κεκοιμημένους... <3

Lamprini T.

24. Τι αριστοκρατία είναι αυτή;...

Να σου καθαρίζουν και τα ψάρια!  Τι αριστοκρατία είναι αυτή;...
 Στον κόσμο μου, δεν τα κάνανε... αυτά... !! Ζούμε άλλες εποχές, είναι γεγονός...

Γκράφφιτι

Lamprini T. 

23. Ο κυρ- Δημήτρης.

Ποιος έκανε φασαρία τα βράδυα του καλοκαιριού.  Με την μουσική τέρμα και να τραγουδάει κι ο ίδιος κάποιες φορές...

Καλοκαίρι

Ο κυρ- Δημήτρης.  Θα τον θυμάμαι να μας ξυπνάει, και να μας λέει, με αυτόν τον τρόπο: " διασκεδάστε με την παρέα σας, πόσο θα ζήσετε... ;... "

Είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου, εγώ, κι η γειτονειά μου...

Lamprini T.

22. Πήγαμε για τον καφέ...

Πήγαμε για τον καφέ... Ένας γείτονας, μάς άφησε χρόνους... Και τον είδα... Ένας κύριος... Να κοιτάει, επίμονα, προς τον Ναό... Δεν έδωσα σημασία Μετά, τον ξαναείδα... Πόση ώρα νάτανε εκεί!!
Και τότε κατάλαβα... Διαβάζανε την άτυχη κοπέλλα... !
Και κατάλαβα... γιατί δεν άφηνε τα μάτια του από την Εκκλησία, η όποια ήταν ασφυκτικά γεμάτη... 

για το τελευταίο αντίο...

Το αντίο

Lamprini T. 

21. Η μαμά... πάει να ταΐσει τα σκυλιά της γειτονειάς

Η μαμά... πάει να ταΐσει τα σκυλιά της γειτονειάς... Μακαρόνια... Τους τα ζέστανε κι όλας... γιατί... κάνει κρύο!!!

<3 <3 ♡♥♡♥♡♥♥♥

Σκύλος

Lamprini T. 

20. Άλλη μία απώλεια

Άλλη μία απώλεια... είχαμε σήμερα... εδώ... στο φέις... (τότε).  Την ακούμε, λυπούμεθα, στενοχωριόμαστε, αλλά, συμβαίνει.

Και κάπως έτσι, να πω... ότι το φέις... είναι κομμάτι της ζωής μας... της ζωή μου...

Φώτο: Lake Huron, Ontario, Canada

Λίμνη Χιουρόν, ΟΝτάριο, Καναδάς..

Lamprini T. 

19. Σερ Τόμας Μουρ

Με  αυτά που διάβασα... θυμήθηκα την απολογία του Σερ Τόμας Μουρ.  (Πολυαγαπημένος ήρωας βιβλίου και ταυτόχρονα.. ιστορικό πρόσωπο.)

Σερ Τόμας Μουρ

Sir Thomas More

Έλεγε, λοιπόν, ότι ο θάνατος έρχεται για όλους μας.  Κι ότι είναι δίπλα μας από την ημέρα της γεννήσεώς μας.

Επίσης... σκέφτηκα και την κυρία Ε.  Όλοι περίμεναν να "φύγει" νωρίς. (Έχει σοβαρότατα προβλήματα υγείας.)  Αλλά εν τέλει.. οι δικοί μας ήταν αυτοί έχουν "φύγει"... κι η κυρία Ε. ... είναι παρούσα...εδώ!  (Ζωή νάχει η γυναίκα..!)

Πιετά

Οπότε...

 κανείς δεν ξέρει!  Κανείς δεν μπορεί να πει... πότε αυτό το τέλος, θε ναρθεί!

Lamprini T.