Όταν είχα τον μικρούλη... (μπέϊμπυ σίττερ... και τον φρόντιζα, (
εγώ κι κόσμος μου, το είπαμε... ) αυτή ήταν η καλλίτερή μου...
στιγμή...
το μικρούλι κοιμάται στην αγκαλιά της αδελφής του...
Βλέπαμε μαζύ τηλεώραση, κι αυτός καθότανε στον καναπέ. Κατά την μία, το μεσημέρι, ήταν η ώρα του.... Έκλεινε τα ματάκια του και ... μπαμ! έπεφτε πάνω στην αγκαλιά μου... απ' την νύστα. Απ' τις γλυκύτερές μου ώρες... σαν μπέϊμπυ σίττερ...
Lamprini T.