43. Μία μέρα σαν τις άλλες...

Μία μέρα σαν τις άλλες...  Μία μέρα, σαν τις 47, που έχουν περάσει.  Μία μέρα, σαν κι αυτήν την Μεγάλη Πέμπτη.  Θυμάσαι; Τι;

Μεγάλη Πέμπτη

Ήσουν μικρή, και πήγαινες στον παππού να πάρεις την ευχή του.  Ντυμένη με τα Πασχαλιάτικά σου, τα όμορφα σανδάλια σου, την όμορφη φουστίτσα σου, και τα όμορφα μαλλιά του, λυμένα, γιατί ήταν ημέρα γιορτής.

Ντυμένη με τα Πασχαλιάτικά σου,

 Ήταν η μέρα όπου θα πήγαινες  στον Άγιο Νικόλαο με τον Νίκο, τον αδελφό σου, για να κοινωνήσετε.

Όλη την μεγαλοβδομάδα, νηστεύατε, και όταν η μαμά έφτιαχνε τα κουλουράκια,

η μαμά έφτιαχνε τα κουλουράκια,

 δεν υπήρχε μεγαλύτερο μαρτύριο για σένα, μιας κι ήσουν... στρουμπουλή.  Όχι παχειά, τότε, όχι.  Απλώς, στρουμπουλή! ....   Κι ερχότανε η Μεγάλη Πέμπτη.  Με τα χρόνια ήξερες ότι μετά την Θεία Κοινωνία, θα έπαιρνες ένα κουλούρι απ' τον φούρνο που βρισκότανε κοντά στον Ναό, και θα ήταν για σένα, ένα δώρο...   Ένα κουλούρι, ένα δώρο, άλλες εποχές...

  Ένα κουλούρι, ένα δώρο

Θυμάσαι;  Καθώς, περνούσαν τα χρόνια, η πορεία που έκανες στον Άγιο Νικόλαο, δεν άλλαξε.  Ίσως, κάπου ο Νίκος δεν ήταν εκεί, δίπλα σου, να πάτε μαζύ.  Ίσως, κάπου ο Νίκος παντρεύτηκε, και τότε πήγαινες μόνη σου...

Κατόπιν, η παρέα σου μεγάλωσε τόσο!  Κάπου εκατό άτομα, είχαν μετρήσει κάποτε.  Και πήγαινες σε άλλους Ναούς, εκείνες τις Μεγάλες Μέρες, κι ήσουν χαρούμενη.  Τόσος κόσμος, τόσοι άνθρωποι, διαφορετικοί, όμορφοι, χαμένοι πια (κάποιοι από αυτούς...)...

Χαμένοι.  Σού λείπουν;  Θάπρεπε να σού λείπουν;  Εσύ, είσαι εδώ.  Αυτοί, όχι.  Σού λείπουν;  Ναι!

μου λείπουν

Θυμάσαι την πρώτη μέρα;  Φέτος.

Η πρώτη μέρα... φέτος... 

 Όλοι ήρθαν δίπλα σου και σού μίλησαν.  Τους είδες με τα μάτια του παρελθόντος, και σού έκαναν παρέα.  Μετά, άνοιξες τα μάτια, και φύγανε.  Μόνον που τα μάτια ήτανε τόσο δακρυσμένα.  Όλη η πρώτη μέρα, ήταν δακρυσμένη.  Όπως τα τελευταία χρόνια, που το παρελθόν, είναι τόσο βαρύ, και... σού λείπουν, τόσοι πολλοί.

Μια μέρα σαν τις άλλες.  Οι εκατό άνθρωποι δεν είναι εκατό πια.  Ο παππούς δεν ζει.  Ο Νίκος δεν είναι εδώ, κι εσύ... είσαι χαρούμενη.

κι εσύ... είσαι χαρούμενη.

Γιατί είπαμε, εσύ κι ο κόσμος σου.  Γιατί είπαμε, εσύ είσαι εδώ, ενώ κάποιοι, δεν είναι...

Lamprini T.