Η συνάντηση της δεύτερης μέρας, η τελευταία της Παρασκευής, έγινε στο άγαλμα του Βενιζέλου. Υπήρχε ένα άγαλμα, βεβαίως, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, που νόμιζα ότι ήταν ο Βενιζέλος, αλλά, εν τέλει, ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Μάλιστα, τα είδαμε κι αυτά.
Η καμάρα
Αμέσως, γνωριστήκαμε ( με Β.Λ.) με το που έφθασα στο άγαλμα και πήγαμε σε μία ταβέρνα, πάρα πολύ καλή, κοντά στο ξενοδοχείο μου. Εκεί τα είπαμε, τα ήπιαμε και δειπνήσαμε... όχι με ΜΟΥΣΑΚΑ... αλλά, με κάτι άλλο! Κατά τις 12 ήμουνα στο ξενοδοχείο και νάνι....
Ο ύπνος ήτανε μονοκόμματος, η κούραση πολλή, κι η χαρά, επίσης, η οποία χαρά δεν άφηνε την κούραση να εκδηλωθεί!!! Ξεκίνησα για την τελευταία συνάντηση, της τρίτης μέρας, πια στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Εκεί που δεν βρισκόμασταν στον Πειραιά, βρεθήκαμε στην Θεσσαλονίκη με την φίλη μου!!!! Στο βυζαντινό μουσείο, ήτανε η συνάντηση, και πήγα με τα πόδια εκεί, μέσω παραλίας. Ευτυχώς, γιατί φωτογράφισα αρκετά πράγματα! Κατόπιν, η περιήγηση στο μουσείο ήταν εξαιρετική από την φίλη μου, που ήδη είχε δει κάποιες απ' τις αίθουσες, και οι φώτο ήταν... ασταμάτητες. Κατόπιν, πήγαμε στην καφετέρια του μουσείου, όπου εκεί, μαζύ με τον σύζυγο της, χαρήκαμε τα σπουργιτάκια να έρχονται κοντά μας και να τρώνε... από τα ψιχουλάκια μας! Τι ομορφούλικα!
Τρώνε απ' τα ψιχουλάκια μας
Έτσι, κατά τις 2 και ήμουνα στο ξενοδοχείο, και κατά τις 3 στο ΚΤΕΛ για να φύγω. Σε όλα αυτά που περιέγραψα, άφησα πίσω τις απεργίες. Δεν με ενδιέφεραν. Χάρηκα τόσο, τα πέρασα τόσο καλά, που δεν έχουν σημασία. Παρά μόνον, για το οικονομικό θέμα του πράγματος. "Πολλά τα λεφτά, Άρη", αλλά και τι να κάνουμε;
Με το τραίνο
Ελπίζω να ξαναπάω στην φιλόξενη πόλη της Θεσσαλονίκης. Δεν έχει σημασία αν δω τον Λευκό Πύργο από μένα, αν περιηγηθώ στο Αρχαιολογικό της Μουσείο ή στο Βυζαντινό. Σημασία έχει να δω ανθρώπους. Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου!
Lamprini T.
Υ.Γ. Ευχαριστώ!
Υ.Γ. 2 Στην επιστροφή το φαγητό στο σπίτι που με περίμενε ήταν... ΜΟΥΣΑΚΑΣ... ως την Κυριακή, έτρωγα ΜΟΥΣΑΚΑ!!! Τυχαίο; Δεν νομίζω!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου