22. Τι μέρα ήταν κι η Τετάρτη.

Τι μέρα ήταν κι η Τετάρτη.

Τετάρτη... 

 Ξεκίνησα το πρωΐ για το σχολείο (παρ' ολίγον να μην δουλέψω στην πόλη μου, αλλά διευθετήθηκε ομαλώς, χωρίς να αγχωθώ πολύ).

Μουσική

  Κατόπιν, έφυγα στις 9 παρά για τις πρώτες μου εξετάσεις.  Πήγα νωρίς, κι ευτυχώς, έκανα επανάληψη καλή... Μπήκαμε με μισή ώρα διαφορά... και δεν με

πέρασε... Ακριβώς όπως το γράφω....

Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης... 

Χαλαρή και άνετη (και φέτος νάμαστε καλά να το ξαναδώσουμε, δύο - τρεις φορές... όσο πάρει... ) πήγα με το αυτοκίνητο στον Θανάση Τσ.  Γνωριστήκαμε, κοιταχτήκαμε στα μάτια και συμφωνήσαμε να βγάλει το β. σχεδόν με μηδενικό κόστος εκ μέρους μου.  Για να δούμε τελικά, τι θα γίνει.

λίγες γραμμές... έτσι... 

φώτο: Κατερίνα Παπαθεοδώρου

Επέστρεψα χαρούμενη, πήρα τηλέφωνο και ευχαρίστησα που γνώρισα μέσω της Α. τον Θανάση Τσ..  Έκατσα λίγο στο σπίτι.  Μετά

πήρα το αυτοκίνητο

το αυτοκίνητο

για ένα μάθημα, μίας ώρας.... Γύρισα στο σπίτι... Έκατσα λίγο και μετά

πήρα το αυτοκίνητο και πήγαμε με την μαμά στην Σ. Τα περάσαμε τέλεια, ήταν κι η μ. εκεί.  Ο μ. δεν ήτανε... ήτανε Μόντρεαλ....

Μόντρεαλ, Καναδάς... 

Φάγαμε ένα οικολογικό σουβλάκι... (μα τι κρεμμύδι είχε!!) και γυρίσαμε...

οικολογικό... σουβλάκι... 

Έκατσα λίγο και μετά πήρα το αυτοκίνητο... που είχε κάνει περί τα 60 χιλιόμετρα (μόνον εκείνην την μέρα) και πήγα στον Ταύρο.

Ταύρος... 

  Εκεί ήμασταν λίγοι και κάτσαμε ως την 1 το βράδυ περίπου...


Πήρα το αυτοκίνητο και γύρισα... Ε, δεν έχει κάτι άλλο...
Πήγα για ύπνο...

για ύπνο... 

Αυτά...

Xρόνια πολλά... στον Σταύρο, στην Σταυρούλα...

στην Σταυρούλα... 

Lamprini T.


Υ.Γ. Ναι, εγώ κι ο κόσμος μου!