19. O κυρ - Γεράσιμος... και τα τραγούδια...

Γύρισα αργά στο σπίτι, εκείνο το βράδυ.

 Πάρκαρα έξω απ' το σπίτι... 

Αυτήν την φορά βρήκα πάρκινγκ, ακριβώς, έξω απ' το σπίτι μου και το καταχάρηκα. Το να βρω να παρκάρω, τόσο κοντά στο σπίτι μου, ήτανε ένα μικρό θαύμα.  Όλοι οι δρόμοι, εκείνο το βράδυ, ήταν πιασμένοι από τ΄αυτοκίνητα γιατί την άλλη μέρα θα είχε λαϊκή.  Χαρούμενη βγήκα απ' το αυτοκίνητο, λοιπόν, και...  Και τότε τα άκουσα....

Δημοτικά τραγούδια...

Πριν μπω στην είσοδο του σπιτιού, άκουσα απ' το διαμέρισμα του κυρ - Γεράσιμου τραγούδια.  Δημοτικά τραγούδια, μάλιστα,  που τόσο του αρέσανε.  "Περίεργο," σκέφτηκα, "τόσο αργά και είναι ξύπνιος ο κυρ - Γεράσιμος;" 

Αμέσως, όμως, δεν επέμεινα, και πολύ, σε αυτήν την σκέψη μου.  Έπρεπε να κάνω γρήγορα και να ανέβω τις σκάλες για να ετοιμαστώ για την άλλη μέρα.   Είχα και το σερφάρισμα στον νου μου.  Να προλάβω να μπω λίγο στο ίντερνετ!  Μόνον, είπα από μέσα μου: "Μπα, είναι τόσο σιγανά η μουσική, που δεν ενοχλεί κανέναν... Φαίνεται ότι ίσα - ίσα την ακούει."

Ανέβηκα πάνω,  βιαστικά, μπήκα στο σπίτι και πραγματικά έγιναν όλα όπως τα σκέφτηκα.   Πρόλαβα να σερφάρω στο ίντερνετ και  αρκετά μάλιστα, παρ' όλο που  την άλλη μέρα θα ξυπνούσα πολύ νωρίς το πρωί.   Έτσι, σαν αποτέλεσμα,  κοιμήθηκα μόνον δύο ή τρεις ώρες κι  σηκώθηκα να φύγω.  Βρέθηκα και πάλι στον δρόμο,  για να πάρω, αυτήν την φορά, το αυτοκίνητό μου. Και, τότε, τα άκουσα πάλι.  Τα τραγούδια του κυρ-Γεράσιμου. 

"Περίεργο", σκέφτηκα, "ακόμα ακούγονται τραγούδια;  Φαίνεται ότι δεν θα έκλεισε καθόλου το ράδιο..."  (Είπαμε.. Εγώ κι ο κόσμος μου!!... )...

Περίεργο... πράγματι... Αλλά δεν ήταν περίεργο.  Ίσως, ήταν η τελευταία του νύχτα.  Ίσως... Και δεν χρειαζότανε να κοιμηθεί.   Του αρκούσε, φαίνεται,  που άκουγε τα αγαπημένα του τραγούδια, τα δημοτικά, που τόσο του αρέσανε.

Δημοτική μουσική...

Καληνύχτα, κυρ - Γεράσιμε.  
Χάρηκα που σε γνώρισα.... 


Lamprini Tolmi...