Ο Νίκος, πάντα, έκανε καλούς χαρταετούς. Τότε, που δεν τους παίρναμε έτοιμους, κι έπρεπε με τέχνη να τον φτιάξεις. Ανεβαίναμε στην ταράτσα του σπιτιού μας, τότε που είχαμε χαμηλό το σπίτι κι η πολυκατοικία απέναντι δεν μας έκρυβε την θάλασσα, και εκεί, ο Νίκος έστηνε τα απαραίτητα για να τον φτιάξει.
Ο χαρταετός του.. Νίκου...
Άπλωνε κάτω τον αετό, μέτραγε για τα ζύγια, φτιάχναμε με εφημερίδες την ουρά, τότε που οι εφημερίδες κυκλοφορούσαν πολύ κι ήταν και πολλές..., και ήμασταν έτοιμοι!
Κρατούσα εγώ την καλούμπα, ο Νίκος έτρεχε στην ταράτσα και.... ωωωωωω... πετούσε ο χαρταετός.... Πάντα... χωρίς, ούτε μία φορά, να μην πετάξει. Και να υπήρχε αυτή η φορά, έχει σβηστεί από την μνήμη μου.
Πετούσε ο χαρταετός...
Lamprini Tolmi
2 σχόλια:
Είσαι τυχερή που το έζησες!!!
Καλή Σαρακοστή!!!!!
ΦιλάΚια!!!!
rena είμαι τυχερή ναι! Ευχαριστώ που πέρασες... καλή Σαρακοστή!! μακια!!
Δημοσίευση σχολίου