1. Το παιγνίδι με τον Γ.

Εχθές, παίζαμε με τον Γ.

Στην αρχή, έτρεχε στον διάδρομο πέρα - δώθε, και κάποια στιγμή σκέφτηκα να του κλείσω τον δρόμο, ανοίγοντας τα χέρια μου.

Στον διάδρομο

Αυτός νόμιζε ότι... το έκανα για να τον αγκαλιάσω.  Οπότε, έτρεξε κι έπεσε στην αγκαλιά μου.  Μεγάλη μου η έκπληξη.  Κι είχε μία χαρά, μεγάλη!  Βεβαίως, αυτό συνεχίστηκε, 15-20 φορές.  Ασταμάτητα.  "Μπράβο," σκέφτηκα, "αντέχει τόσο πολύ! "

Aντέχει να τρέχει... 

Κοντά μας, ήταν κι ο Κ., ο οποίος ήθελε κι αυτός να παίξει.  Όχι, όμως, όπως ο Γ. παρά, ήθελε να τον σηκώσω ψηλά.  Καμμία αντίρρηση, διότι είναι... αδύνατος.

Nα τον σηκώσω ψηλά! 

 Έλα, όμως, που κι ο Γ. ήθελε το ίδιο. Και τάχει τα κιλάκια του. Στο τέλος, κάτι με τον  Γ. κάτι με τον  Κ. ξεγοφιάστηκα!!  Τι τραβάω...

Μετά, καθήσαμε στο δωμάτιο.  Ησυχία.  Ο Γ. βρήκε ένα παιγνίδι για μωρά, το οποίο έχει ένα σχοινάκι που το τραβάς κι ακούγεται μουσική.

Tράβηξε το σχοινάκι, κι ακούστηκε μουσική! 

Το χρησιμοποίησε λοιπόν, καταλλήλως, και με αυτό που άκουγε, χόρευε!  Ναι, χόρευε, ο μικρός.  Δεν ήξερα ότι, ήταν κρυφό ταλέντο!!!

Εγώ σηκώθηκα, κάποια στιγμή, κι επειδή ήθελα να συμμετέχω στον χορό, άρχισα κι εγώ να χορεύω. Του Γ. του άρεσε.  Τραβούσε, τραβούσε το σχοινάκι και χόρευε, ενώ, ταυτόχρονα, κοιτούσε και μένα που χόρευα, ώσπου, κουράστηκα κι έκατσα στην καρέκλα, και χόρευα καθιστή (κινούσα τα χέρια).

Koυράστηκα και κάθησα... 

Είπαμε εγώ κι ο κόσμος μου... και... πόσο εύκολα, κουραζόμαστε εμείς οι μεγάλοι!

"Σήκω", μου λέει, "όχι έτσι, όρθια"!  Εκείνη την ώρα, δεν ήθελα να του διορθώσω τον ενικό, και σηκώθηκα, (τι να κάνω;) όρθια... Και χορέψαμε, με το αστέρι μου... τον Γ. ... μέχρι που ήρθε η ώρα να φάει κουλουράκι.

Ώρα για κουλουράκι (μπισκότο στην φώτο)... 

Διασκέδαση τέλος, λοιπόν.  Την άλλη φορά, ελπίζω να ξαναπαίξουμε.


Lamprini Tolmi

Υ.Γ. Καταχαρούμενη...