Αυτό που μού άρεσε, μεγαλώνοντας, ήταν ότι η γραφή μου γινόταν όλο και καλύτερη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, κάποτε, δεν ήτανε.
Γραφή...
Φαίνεται ότι όταν ωριμάζεις, κι ο προφορικός σου λόγος βελτιώνεται.
Αυτό είναι ευχάριστο, γιατί:
1ον. Δεν χρειάζεται να διορθώνω πολύ τα γραπτά μου.
2ον. Είχα την ευκαιρία να τα πάω καλά στην Έκθεση, στις εξετάσεις μου.
Εξετάσεις... μελέτη...
3ον. Είχα πλέον αυτοπεποίθηση, ότι γράφω σωστά.
Όλα αυτά είναι θετικά. Όλα αυτά βοηθούν στο νάμαι ΕΓΩ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟY, γιατί δεν χρειάζεται να μιμηθώ κανέναν, και δεν χρειάζεται να ζητάω βοήθεια για να εκφραστώ.
Αν, για να ολοκληρώσω την σκέψη μου, είναι ευχάριστο να εκφράζεσαι, εν τούτοις, είναι κάπως ελλιπές. Ο γραπτός λόγος, δεν σε καλύπτει πάντα. Χρειάζεται εξήγηση, αρκετές φορές, χρειάζεται να βλέπεις τον άλλον, και να του εξηγείς γιατί έγραψες κάτι ή καλύτερα, ο προφορικός είναι καλύτερος, γιατί βλέπεις τον άλλον, κι αμέσως, εξηγείς τι ακριβώς θες να πεις... αν υπάρξει κάποια παρεξήγηση...
Όπου δεν υπάρχει εξήγηση,
υπάρχει παρεξήγηση...
Πολύς, όμως, ο λόγος μου, κι ας είπα ότι δεν λέω πολλά.
Είπαμε... εδώ, σε αυτό το μπλογκ. Εγώ κι ο κόσμος μου!
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου