Πήγαμε για τον καφέ... Ένας γείτονας, μάς άφησε χρόνους... Και τον είδα... Ένας κύριος... Να κοιτάει, επίμονα, προς τον Ναό... Δεν έδωσα σημασία Μετά, τον ξαναείδα... Πόση ώρα νάτανε εκεί!!
Και τότε κατάλαβα... Διαβάζανε την άτυχη κοπέλλα... !
Και κατάλαβα... γιατί δεν άφηνε τα μάτια του από την Εκκλησία, η όποια ήταν ασφυκτικά γεμάτη...
για το τελευταίο αντίο...
Το αντίο
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου