33. Έπεσε ομίχλη

Έπεσε ομίχλη  ή όπως λένε, ωραία,  οι ναυτικοί, έπεσε πούσι...

ομίχλη

Τι ήταν κι αυτό!!! Γύριζα από το Aθήνα, μίαν ωραία εσπέρα, με το αυτοκίνητο και ξαφνικά την είδα.  Την αντίκρυσα, γίναμε φίλες!  Τι ομίχλη ήταν αυτή!!!  Δεν μπορούσες να δεις στα 20 μέτρα!

Τότε,  μου ήρθε στο νου ένα θρίλλερ που κυκλοφορούσε όταν ήμουν μικρή: Η Ομίχλη.

The Fog (1980) - Official Trailer

Να μην σου τύχει, θα έλεγα.  Μια ομίχλη εξαπλώνονταν σε μια πόλη και σκοτώνονταν άνθρωποι.  Εγώ, όμως,  επειδή έχω μεγαλώσει... σκέφτηκα άλλο ότι θα συγκρούονταν αυτοκίνητα.  Άλλο κακό!!!

Ευτυχώς,  μέχρι να φθάσω στον Πειραιά,

Πειραιάς

είχε διαλυθεί ή για την ακρίβεια δεν είχε φθάσει ως εκεί.  Όμως, αυτό το όμως που κάνει την διαφορά  Όμως το θέαμα ήτανε άψογο.  Ένα πέπλο με παχειά ομίχλη κάλυπτε την  περιοχή από την Αίγινα ως την Ελευσίνα.  Εκπληκτικό!   Και το αμέσως ευχάριστο ήτανε ότι μετά όλα πήγανε καλά.  Έβλεπα μια χαρά κι απολάμβανα το θέαμα.

Την άλλη μέρα, πήγα στο σχολείο.  Όλη η πόλη μου είχε ομίχλη.  Έβλεπες μέχρι τα πενήντα μέτρα.  Ήτανε καλά, κανένας φόβος.  Ξαφνικά, ακούω ένα ελικόπτερο.  "Ωραία", λέω, "θα δούμε κι ελικόπτερο πρωί πρωί".  Γυρίζω από εδώ το κεφάλι μου, το γυρίζω από εκεί.  Πουθενά το ελικόπτερο.  Τι στο καλό, σκέφτηκα, πού εξαφανίστηκε!!  Και τότε κατάλαβα.  Καλά!!! Εγώ κι ο κόσμος μου!!!...

Πού να δω το ελικόπτερο με τόσην ομίχλη!

ελικόπτερο

Με τίποτε.  "Συνέχισε, Λαμπρινή, τον δρόμο σου", είπα στον εαυτό μου.  "Θα δεις άλλη ώρα ελικόπτερο..."


Lamprini Tolmi....