Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

9. Το κυκλάμινο... του βουνού...


Κάποτε το γνώρισα... μου άρεσε δεν μπορώ να πω... 

 
Το κυκλάμινο... του βουνού!!!

Ήταν ένα κυκλάμινο από το βιβλίο του σχολείου.


 
Το κυκλάμινο στο βιβλίο... 

 "Τι όμορφο που είναι", είπα.  Κατόπιν, εγώ κι ο κόσμος μου!!! 

Το ξέχασα.  Όπως και κάθε τι που διαβάζει κανείς, χωρίς να του δίνει μεγάλη σημασία.

Αρκετά χρόνια αργότερα, το ξαναθυμήθηκα.  Πώς;... Μα... βρήκα κυκλάμινα στην εξοχή. Τα είδα μπροστά μου και ήτανε τόσο αληθινά!!!  Η είκονα που γνώρισα στην παιδική μου ηλικία, είχε υλοποιηθεί και ήμουν ενθουσιασμένη!

 
Κυκλάμινα, τι όμορφα που ήτανε!!! 

Τι όμορφα που ήτανε!!!  Το σπουδαιότερο δεν ήτανε η ανακάλυψη τους, όχι, αλλά... αυτό που νόμισα ότι ήταν ένα "νεκρό" λουλούδι (γιατί το γνώρισα μέσα από το σχολείο και την στείρα γνώση) το βρήκα στην ζωή μου και μπορούσα να το κόψω, να το θαυμάσω, να το αγαπήσω;;;... Ναι, να το αγαπήσω...

Και πράγματι, από τότε το αγάπησα πάρα πολύ.  Ήταν για μένα  μία έμπρακτη γνώση, πια, και από τότε δεν το ξέχασα.   Ίσα ίσα που όποτε έβρισκα κυκλάμινα στην φύση, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.  Ευτυχισμένες στιγμές.

Τέλος... ήρθε το σήμερα.  Το κυκλάμινο του Βουνού, πήρε "σάρκα και οστά".  Το "γνώρισα" μέσα από το Ίντερνετ και όχι μόνον το αγάπησα, αλλά... έγινε και κάτι άλλο...

Το κυκλάμινο... του βουνού... 

Με αγάπησε κι αυτό!! 
"Και βέβαια σε αγαπάω", μου είπε... 
Ναι!!! Δεν είναι εκπληκτικό;  Σαν να έγινε ένα θαύμα.

Κι εγώ, τώρα πια, εδώ, μπορώ να του απαντήσω.  Σήμερα που γιορτάζει κιόλας...   

"Κι εγώ σε αγαπάω, κυκλάμινο του βουνού...  Και σε ευχαριστώ που με έμαθες και πάλι να αγαπάω, μετά από τόσα  χρόνια..."

Μμμμμ... Δυστυχώς, τόσα χρόνια...

Σε αγαπάω... κι εγώ!!! 

Κι έτσι τέλειωσε η ιστορία του κυκλάμινου στην ζωή μου.  Δηλαδή, δεν τέλειωσε, γιατί η αγάπη μένει για πάντα.  Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Κι έτσι... αυτήν την φορά... δεν ήμουν εγώ κι ο κόσμος μου...

Με άλλαξε το κυκλάμινο.... Το κυκλάμινο του βουνού...

Το ευχαριστώ... <3

Lamprini T. olmi


Υ.Γ. Σε αυτό χρωστώ και το "Τόλμη"... ναι...
 

5 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Λαμπρινή μου, τι να σου γράψω, τώρα;
Άμα δεν γραφτούν στην ώρα τους, άστα καλύτερα!
Δεν βοήθησε η μέρα σήμερα.
(Να δούμε πια θα είναι αυτή η μέρα)
Τα κυκλάμινα, σίγουρα σκύψαν το κεφάλι σήμερα!
Εγώ, αντιθέτως, το "σήκωσα" ψηλά...
Είναι οι διαφορές...
Πολύ συγκινητικές οι αναδρομές σου!
Εγώ σ' έκανα να ξανα -αγαπήσεις; Μήπως το αντίθετο; Είσαι σίγουρη;
Φιλάκια, κορίτσι! Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχρεωθώ σε σένα! Το πήρα απόφαση πια!
Σ' ευχαριστώ, πάντως! Πόσες φορές το είπα και το έγραψα σήμερα; Πόσες;

Lamprini Tolmi είπε...

.... Κατερίνα μου... πΟΛΥΧΡΟΝΗ!!!! να σε χαίρονται όλα τα κυκλαμινα του Πηλιου!!!! και του κόσμου!!!
γλυκεια μου φίλη... πολύ σε ευχαριστώ που πέρασες κι άφησες ένα σχόλιο εδω... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!

.... τι να πω;... Η αγάπη είναι αυτή που μένει.. αυτό θα πω...

σε γλυκοφιλώ...
Λαμπρινη... Τ. όλμη!!

Lamprini Tolmi είπε...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το 1ο μου σχόλιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αστοριανή είπε...

...
και το σκέφτηκα
ότι θα ήταν για την Κατερίνα μας!!!!!!!!

Να είσαι καλα, κι ας είμαι εδώ τόσο καθυστερημένη...

Ο Αγιος της φίλης μας με έστειλε, να που μια μικρή λεπτομέρεια σημαίνει ΠΟΛΛΑ

Φιλί και στις δυο σας,
Υιώτα

Lamprini Tolmi είπε...

Αστοριανή μου φίλη... τα μεγάλα πνεύματα συναντωνται... που λέει ο λόγος... Για ποιον άλλον θα ήτανε το κυκλάμινο... Χαίρομαι που σχολιασες... με έκανες να το ξαναδιαβάσω το κυκλάμινό μου... Νασαι καλά!!
Ο Άγιος ας μας φιλάει λοιπόν...μακια καλή μου Γιώτα... ό,τι ποθείς!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...