17. Γιορτάζει ο Άγιος Σπυρίδων σήμερα

Γιορτάζει ο Άγιος Σπυρίδων σήμερα.... Χαρά μεγάλη!!! Χαρά σ' την Κέρκυρα!!!

Άγιος Σπυρίδων!!! 

Ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα!! 

Προσκυνάς τα πόδια του Αγίου...

και προσκυνάς...και προσκυνάς... και δεν έχει τζάμι... και το καταλαβαίνεις τελευταία στιγμή.

κι λες... κρίμα... παρ' ολίγον να τον ακουμπήσω τον Άγιό μας!!!!!!!!!!!!!!!  Nα το ήξερα... θα το έκανα... !!! Είπαμε... 

εγώ κι ο κόσμος μου!!! 

Lamprini T. 

Βοήθειά μας... 

Κέρκυρα κι Άγιος Σπυρίδων... 

Χρόνια πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!!! 

15. Τα κάλαντα

Τα κάλαντα δεν τα χάρηκα, όσο έπρεπε.  Ήθελα να τα λέω για πολλά έτη, αλλά, δυστυχώς, τα είπα ως το Γυμνάσιο.

Τα κάλαντα! 

Πρώτον, δεν είχα παρέα, ήμουν μόνη μου, και δεν είχα το θάρρος να τα λέω σε τόσο μεγάλη ηλικία.  (Έτσι νόμιζα, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο)...
Δεύτερον, ήμουν ντροπαλη.  Είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου! 
Τρίτον, δεν ήταν κι άσχημα, τελικά, τόσα χρόνια που τα έλεγα.

Θυμάμαι, τις γυναίκες να κάνουν δουλειές τελευταία ώρα, θυμάμαι όταν μού κλείνανε την πόρτα με ένα "Μας τάπαν κι άλλοι!!!"

-Αυτά που λες είναι σαν τα κάλαντα! 

-Δηλαδή;

-Μας τάπαν κι άλλοι...! 

Θυμάμαι, όταν ντρεπόμουν να πάω σε ένα μαγαζί να τα πω, κι ο ιδιοκτήτης με προέτρεψε να πάω να τα πω.  Ήμουν τότε αρκετά μεγάλη...

Τι αναμνήσεις.  Τώρα τα παιδιά δεν τις έχουν.

Πρώτον, δεν ξέρουν τα κάλαντα.
Δεύτερον, δεν πάνε να τα πούνε.
Τρίτον, φοβούνται.  Φοβούνται να πάνε να τα πούνε...

Τα κάλαντα, άλλων εποχών! 

Άλλαξαν οι εποχές.

Lamprini T.

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα!! Με υγεία!!! Με πολλά κάλαντα!!

Να τα πούμε;... 

14. Τυχαίο; Αφιερωμένο στην νέα φίλη, και παλαιά γνωστή! Katia Markouizou! ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!!!!!!!!

Πολλά συμβαίνουν κι αναρωτιέσαι γιατί...

Γιατί;

Τις προάλλες ήθελα να κατεβάσω κάτι αρχεία από ένα σάιτ, και δεν μπορούσα.  Το ίντερνετ μου έπιανε κανονικά, το σάιτ δεν αποκρινόταν.  Ήθελα να επιμείνω, γιατί είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου, αλλά δεν είχα ώρα, οπότε το άφησα.

Πήγα στην δουλειά μου.  Είχα μαζύ μου περίπου 40 ευρώ.

40... μετρημένα! 

 Στον δρόμο θυμήθηκα να αγοράσω κάτι, μιας που το είχα στο νου μου κάτι... χρόνια!  Και το αγόρασα.

Πυροσβεστήρας

Τα χρήματα που μού έμειναν ήταν ελάχιστα.  "Έχε γούστο", σκέφτηκα, "μην και δεν μού φτάσουν", γιατί ήθελα να τυπώσω αυτά που κατέβασα από τα αρχεία

Και πράγματι.  Μετά φόβου Θεού έδωσα τα αρχεία, τυπώθηκαν, κι μού έμειναν κάτι πενταροδεκάρες.  Και μετά σου λέει τυχαίο... Αμμ δε!

Αν είχα κατεβάσει ΟΛΑ τα αρχεία που ήθελα, δεν θα μού έφταναν τα χρήματα.  Ω, τι μπορεί να πάθει κανείς.

Όλα για καλό, λοιπόν, ακόμη και τα ... εμπόδια!

Εμπόδια! 

Lamprini T.


Υ.Γ. Ίσως, γι' αυτό να μην έκανα κι εκείνο το ταξείδι που ήθελα.  Ίσως να πάθαινα κάτι... που θα ήταν μοιραίο.  Τυχαίο;... Δεν νομίζω!!

ΤΥΧΑΙΟ;

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ.... 

(φώτο από γκουγκλ)

Όλα, καλά, και Δόξα τω Θεώ!

13. Χρόνια σου πολλά!!

Πολλές φορές ένα "χρόνια πολλά", δεν αρκεί.  Το δικό μου, όμως, θα αρκέσει, γιατί δεν έχω κάτι άλλο να ευχηθώ.

Xρόνια πολλά!!! 

Χρόνια πολλά, λοιπόν.

Είπαμε... Εγώ κι ο Κόσμος μου!!! 

Lamprini T.

12. Περασμένα... ναι...

Όταν ήμουν μικρή, έμεινα κι εδώ... για δεκαπέντε μέρες.  Δύο φορές, στην παιδική μου ζωή!!!  Οι αναμνήσεις ελάχιστες... Η κυριώτερη ήταν αυτή που τα παιδάκια παίζανε στην παιδική χαρά... κι εγώ... δεν μπορούσα...  Τώρα, όλα είναι καλά...  Περασμένα... ναι...  

Eίπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... σε αυτό το φιλόξενο μπλογκ...
Στο μπλογκ μου!!

Νοσοκομείο

Lamprini T. 

11. Tα διδυμάκια μου...

ΠΗΓΗ!!  https://www.youtube.com/watch?v=MSKEOlWOytA&feature=youtu.be

Ένα από τα διδυμάκια μου (γνωστά μου, παιδιά...)  το τραγούδαγε... !! Μιλάμε για αστέρι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όποτε το ακούω... είναι σαν να το βλέπω...
(το μικρό..) να τραγουδάει!!!...

H τραγουδίστριά μου... ήταν κάπως έτσι... 

Κι έτσι η αδελφούλα της... 

(Ναι, δεν μοιάζανε μεταξύ τους... )

Ευτυχισμένη που το έζησα... Είπαμε... Εγώ κι ο κόσμος μου!!!... 

Lamprini T.

10. Το γράψιμο...

Αυτό που μού άρεσε,  μεγαλώνοντας, ήταν ότι η γραφή μου γινόταν όλο και καλύτερη.  Τι σημαίνει αυτό;  Ότι, κάποτε, δεν ήτανε.

Γραφή... 

Φαίνεται ότι όταν ωριμάζεις, κι ο προφορικός σου λόγος βελτιώνεται.
Αυτό είναι ευχάριστο, γιατί:
1ον. Δεν χρειάζεται να διορθώνω πολύ τα γραπτά μου.
2ον.  Είχα την ευκαιρία να τα πάω καλά στην Έκθεση, στις εξετάσεις μου.

Εξετάσεις... μελέτη... 

3ον.  Είχα πλέον αυτοπεποίθηση, ότι γράφω σωστά.

Όλα αυτά είναι θετικά.  Όλα αυτά βοηθούν στο νάμαι ΕΓΩ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟY, γιατί δεν χρειάζεται να μιμηθώ κανέναν, και δεν χρειάζεται να ζητάω βοήθεια για να εκφραστώ.

Αν, για να ολοκληρώσω την σκέψη μου, είναι ευχάριστο να εκφράζεσαι, εν τούτοις, είναι κάπως ελλιπές.  Ο γραπτός λόγος, δεν σε καλύπτει πάντα.  Χρειάζεται εξήγηση, αρκετές φορές, χρειάζεται να βλέπεις τον άλλον, και να του εξηγείς γιατί έγραψες κάτι ή καλύτερα, ο προφορικός είναι καλύτερος, γιατί βλέπεις τον άλλον, κι αμέσως, εξηγείς τι ακριβώς θες να πεις... αν υπάρξει κάποια παρεξήγηση...

Όπου δεν υπάρχει εξήγηση,

υπάρχει παρεξήγηση... 

Πολύς, όμως, ο λόγος μου, κι ας είπα ότι δεν λέω πολλά.

Είπαμε... εδώ, σε αυτό το μπλογκ.  Εγώ κι ο κόσμος μου! 


Lamprini T.

9. Πώς μετράς τον χρόνο σου...

Τις προάλλες μετρούσα τον χρόνο αντίστροφα, γιατί θα συνέβαινε ένα πολύ ευχάριστο γεγονός.

Γενέθλια!! Ζήτω!! 

Υπολόγιζα, λοιπόν, μέρα με την μέρα κι ώρα με την ώρα το επερχόμενο συμβάν, το οποίο δεν έγινε, τελικά. Με λίγα λόγια, πήγε χαμένο το μέτρημα.  (Πήγε χαμένο;)

Πήγε χαμένο το μέτρημα! 

Δεν με πείραξε, όμως, το χαμένο μέτρημα.  Όχι.  Αυτό που με πείραξε ήταν ότι, δεν πραγματοποιήθηκε, αυτό που περίμενα.  Αυτό, ναι, αυτό με πείραξε περισσότερο.

Από την άλλη, υπάρχει και το άλλο.  Να μετράς, δηλαδή,  τις μέρες,  ΑΦΟΥ γίνει κάτι.

Nα μετράς τις μέρες... 

Τι νόημα, όμως, θα έχει;  Τι προσδοκία θα έχεις.  Τι όνειρα θα κάνεις, αφού έχει ήδη γίνει το γεγονός;...  Εκτός,  πια, κι αν είναι τόσο χαρούμενο το γεγονός ώστε να μετράς ημέρες "χαράς".   Πράγμα σπάνιο, όμως, στην εποχή μας.

Σπάνιο... μαργαριτάρι... 

Προσωπικά, λοιπόν, προτιμώ το πρώτο.  Προτιμώ να είμαι ονειροπόλος,

Όνειρο... 

να μετράω τις μέρες και τις ώρες... μέχρι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.  Και ας μην γίνει ΠΟΤΕ αυτό....

Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου! 

Lamprini T.

8. Ένα ταξείδι...

Τώρα που μεγάλωσα, μπορώ να ταξειδεύω μόνη μου.  Μου αρέσουν, πολύ, τα ταξείδια.  Μας αρέσανε τα ταξείδια, οικογενειακώς.  Έχουμε γυρίσει αρκετά μέρη της Ελλάδας, κι έχουμε συναντήσει πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Κως

Υπεροχή, θαυμάσια, μοναδική ... 

Η Κως μου! 

Μου αρέσουν, όμως, τα οργανωμένα ταξείδια. Αυτά που ξέρεις πότε θα πας, τι θα κάνεις, ποιους θα δεις, πώς θα χαρείς κλπ κλπ.

Ριβιέρα... 

Οργανωμένα ταξείδια

Ετοίμασα, λοιπόν, κι εγώ ένα τέτοιο ταξείδι.  Τι χαρά!

Βρυξέλλες

Ομορφιά! 

Από καιρό, το είχα στον νου μου.  Όσο πλησίαζαν οι μέρες, για να το πραγματοποιήσω, τόσο τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο χαρούμενα.  Σκεφτόμουνα τι χαρά θα έπαιρνα, τι καινούργιες εμπειρίες θα ζούσα, πόσο όμορφα μέρη θα επισκεπτόμουνα, κι ένα διαρκές χαμόγελο ζωγραφιζότανε στο πρόσωπό μου.

 Ένα διαρκές χαμόγελο ζωγραφιζότανε στο πρόσωπό μου. 

Θα ήταν ένα ταξείδι μοναδικό.  Μόνον, εγώ θα ταξείδευα.  Οι δικοί μου, δεν θα μπορούσαν να έρθουν, κι έτσι θα είχα περισσότερο χρόνο να περάσω, όπως ήθελα εγώ. τις ώρες του.

Από μέρες, πριν, είχα γεμίσει με βενζίνη το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου, είχα ετοιμάσει μία ειδική δίαιτα που θα έκανε την εβδομάδα, προ του ταξειδιού (μην μας πιάσει και τίποτε στον δρόμο),

Δίαιτα, ειδική! 

και είχα ευχαριστηθεί που η βροχή έκανε το αυτοκίνητο να λάμπει, κι έτσι δεν χρειαζότανε να το πάω στο πλυντήριο.

Αυτοκίνητο, καθαρό... 

Είχα κανονίσει και το οικονομικό.  Δεν θα έτρωγα... τίποτα.... Δηλαδή, τίποτε τυρόπιτες, θα έπαιρνα μαζύ μου κλπ

Τυρόπιτα στο τάπερ

για να έχω χρήματα, αν γινότανε κάτι έκτακτο, να μπορούσα να το αντιμετωπίσω οικονομικώς.   Είχα υπολογίσει το ξενοδοχείο, ένα υπέροχο ξενοδοχείο με WiFi και τηλεώραση μέσα ( τι άλλο ήθελα, βεβαίως) και πρωϊνό σε πολύ οικονομική τιμή.

Ξενοδοχείο... 

χμ... όχι έτσι! 

Τι να πω, όλα έτοιμα.

Το μόνο που περίμενα ήταν να περάσουν οι μέρες.  Και το χαμόγελο γινότανε όλο και πιο λαμπρό.  Κι ονειρευόμουνα όλη την ώρα, πώς θα τα περνούσα, αν μπορούσα να κάνω αυτό ή εκείνο ή το άλλο.

Όνειρο!....

Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου....  Ώσπου ήρθε η ημέρα του ταξειδιού....

Και δεν πήγα πουθενά!...

Όνειρο ήταν... 

Lamprini T.

7. Η ευτυχία...

Τι χρειάζεται κανείς για να αποκτήσει την ευτυχία...

Επιδίωξε ο,τιδήποτε σε κάνει ευτυχή.

Χαρά, αγάπη;  Μάλλον, χρειάζεται τους άλλους.  Για νάναι κάποιος ευτυχισμένος, πρέπει να έχει κι άλλους δίπλα του.  Κι αυτοί οι άλλοι θα πρέπει να τον αγαπάνε.

ΕΥΤΥΧΙΑ

Αν, όμως, κάποιος δεν σε αγαπάει, αλλά σε μισεί, τι γίνεται τότε;  Θα αφήσεις έναν άνθρωπο να σου χαλάσει την ευτυχία;  Όχι, θα κοιτάξεις να τον απομακρύνεις απ' την ζωή σου.  Όσο μπορείς.  Μπορείς να χτίσεις έναν τοίχο υψηλό, και να  οχυρωθείς  από πίσω του.  Κι έτσι, μπορείς να προστατεύσεις  την ζωή σου από αυτούς που δεν σ΄  αγαπάνε, και θα είσαι εντάξει.  Και;  Τι γίνεται μετά;...

Η καλλίτερη λύση θα είναι να τους αντιμετωπίσεις.

Πίστεψε! 

Και αν εξακολουθούν να μην σε αγαπάνε, να πας παρακάτω.  Θα ζήσουμε και με λιγότερους ανθρώπους την ζωή μας.  Τι να κάνουμε;

Η ευτυχία είναι στα χέρια σου...

Θα ζήσω... και χωρίς εσένα...

Θα ζήσω και χωρίς εσένα...

Lamprini T.

Υ.Γ. Αύριο... θα... αλλά, δεν...  Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... Ένας κόσμος για μια ονειροπόλο...

6. Μού αρέσουν τα παραμύθια που έχουν...

Ωραίο τέλος....

Σταχτοπούτα... 

Ωραίο το τέλος! 

Κάποτε άκουγα παραμύθια, ξέρετε, εκείνη την εποχή της αθωότητας, όταν ήμασταν μικρά που δεν πικραινόμασταν.  Ακούγαμε για κοκκινοσκουφίτσες

Κοκκινοσκουφίτσα... 

που τις έτρωγαν οι λύκοι, κι ο ξυλοκόπος τις έβγαζε ζωντανές απ' την κοιλιά του ζωντανού, μαζύ με την γιαγιά τους, και δεν βλέπαμε την φρίκη, και το απίθανο της κατάστασης!!!

Γιαγιά;  Γιατι έχεις μεγάλα δόντια;

Απλώς, τις έτρωγε ο λύκος.

Μεγαλώνοντας, όταν ευαισθητοποιήθηκα λιγάκι, γιατί είπαμε, ήμουν εγώ κι ο κόσμος μου...  Πολύ, πολύ σκληρό παιδί...  Όταν μεγάλωσα, λοιπόν, κι άκουγα ιστορίες με κακό τέλος, τις άλλαζα.  Το τέλος τους, το άλλαζα.

Καλό τέλος!!! 

  Έλεγα, από μέσα μου: "Ιστορία είναι, δεν είναι κάτι αληθινό, ας αλλάξω το τέλος,

Ο Μικρός Πρίγκηπας... με ωραίο τέλος!! 

Γιατί όχι;... 

ποιος με ενοχλεί;  Ποιον θα ενοχλήσω;  Ας το κάνω, όπως θέλω."

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι... 

  Κι έτσι... όλες οι ιστορίες για μένα, είχαν καλό τέλος.

Κι ήμουν ευτυχισμένη!!!

Ναι, και ζήσαν'  αυτοί καλά... και εμείς;... καλύτερα!! Πάντα!!!!


Lamprini T.


Υ.Γ. Τώρα, δεν μπορώ να αλλάξω τα τέλη της ζωής μου...

Χωρίς... αλλαγή, πλέον... 

Τα κακά... εννοείται... Είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου... ΜΕΓΑΛΩΣΑ!!!!!!!!!!!!!!!

5. Ποια είναι η απάντηση;...

Τι κάνεις όταν περιμένεις απάντηση, αλλά αυτή δεν έρχεται;  Λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο. Πολύ απλό!  Γι' αυτό... θυμήσου, πόσες φορές δεν έλαβες στην ζωή σου απάντηση;...

Μια χαρά απάντηση είναι και το "γιατί έτσι".

Είδαμε και με τις κανονικές απαντήσεις τα χαΐρια μας.

(παρηγοριά στον άρρωστο)

Έπαθες τίποτε;  Θυμήσου, όταν π.χ. είχες απορίες σε εκείνο το μάθημα στο σχολείο κι ο καθηγητής σου είπε: " Πάλι ρωτάς;"  Θυμήσου πώς τις έκοψες μαχαίρι!

Τέλος! 

Όπως γράφουν κι οι ταινίες... 

Έτσι, είσαι εσύ. Εσύ κι ο κόσμος σου.   Όταν σου λένε κάτι το κάνεις σε απόλυτο βαθμό... και δεν υποχωρείς.

Πολεμάς τον εαυτό σου...

(Τέλεια σκηνή απ΄ τον Πόλεμο των Άστρων")

Αυτό δεν είναι πάντα καλό, πρέπει να είσαι ελαστικός με σένα, με τους άλλους, με τον κόσμο!   Αλλά, να που δεν είναι στον χαρακτήρα σου αυτό...

Η μοίρα του ανθρώπουείναι ο χαρακτήρας του

Ηράκλειτος

Τέλος πάντων.  Ως Υ.Γ. Αυτές οι μέρες είναι δύσκολες.

Μην υποχωρείς μπροστά στην δυσκολία.  

Αυτή δοκιμάζει τον βαθμό της επιθυμίας σου. 

Elza?

 Δεν ξέρεις τι θα γίνει και ανησυχείς. Αλλά, μην στενοχωριέσαι.  Ό,τι κι αν γίνει ... θα΄ναι καλώς γενόμενο!!!

Lamprini T.


Υ.Γ. Σας γέμισα με "σοφά λόγια"... αλλά δεν βρήκα άλλες φώτο...