τον κούκλο τον είχαμε πριν γεννηθώ

 

 

τον κούκλο τον είχαμε πριν γεννηθώ. Μεγάλωσε μαζύ μας.

Τού είχα βάλει σταυρούς με κόκκινο μανόν σε χέρια και πόδια, όπως είχα δει, να γίνεται, σε βαπτίσεις των νεοφώτιστων μωρών.
Στα 12 μου χρόνια, αποφασίσαμε να τον βαπτίσουμε.

Τον βάλαμε σε μία μεγάλη, μπλε λεκάνη με νερό και λάδι, και καλέσαμε όλην την γειτονειά, για το ευχάριστο γεγονός.
Μόνον που εκείνην την μέρα... εγώ βαπτίστηκα... !!.... Λόγω απροσεξίας... έπεσα στην μπλε λεκάνη... και γέμισα λάδια και νερά... Ευτυχώς, η μητέρα δεν με μάλωσε.

Μετά από τόσα χρόνια, ο κούκλος... υπάρχει, ακόμα, στο νέο μας σπίτι. Έχει χάσει τα μαλλιά του, το χρώμα των ματιών του... λίγο κόκκινα σημάδια, απ' το μανόν, έχουν μείνει πάνω του...
Αποφασίσαμε να αγοράσουμε κάποιον καινούργιο...

Δεν θα προλάβει, όμως, ο νέος, να γίνει ΑΝΑΜΝΗΣΗ... για μάς...

ζω

 

Στο σχολείο... :

- Καλημέρα,Λαμπρινή, τι κάνεις;...

- Ζω... . - !!

Δεν με νοιάζει το λοκνταουν

Δεν με νοιάζει το λοκνταουν
Η Ασ φυξία με νοιάζει...
(Ιρλανδία )

Ламбрини

 

Ламбрини

Καλά, που είναι κι η Άννα

Κι είδα το όνομα μου... εις την Σλαβικήν...!!!

Ουάου!!!

Λαμπρινή

Στα βότσαλα ψάχνω αναμνήσεις... (τέρμα)

 Στα βότσαλα ψάχνω αναμνήσεις... (τέρμα)

Πόσες φορές έχω πάει στο τέρμα Περάματος, στο τέρμα μου... 

Όταν ήμουνα μικρή, κάθε μέρα το Καλοκαίρι πηγαίναμε για μπάνιο, και κάναμε μισή ώρα και παραπάνω να γυρίσουμε στο σπίτι γιατί δεν είχαμε λεφτά να πάρουμε λεωφορείο

ή γιατί η μάνα μας δεν οδηγούσε αυτοκίνητο

Πηγαίναμε τα όμορφα καλοκαίρια των πρώτων μου χρόνων και κάναμε βουτιές, εκεί στα χαλίκια... Χαλίκια ήταν άραγε ή όχι

μετά από τόσα χρόνια, βάλε σαράντα και... ποιος ξέρει... 

κοιτάω την θάλασσα, την τόσο καθαρή και σκέφτομαι, εκεί στην άμμο της, μέσα, καθότανε η μητέρα κι έβγαζε όστρακα, τόσα πολλά όσα να φτάσουνε για ένα μεσημεριανό φαγητό, με βράσιμο τους ή ακόμα και τρώγοντας τα σκέτα, με λίγο λεμόνι από πάνω... 

Κάπου εκεί βαθειά, πήγαινα με την θεία μου την Μαργαρώ και την σαμπρέλλα μου κι αφήναμε κοντά στην στεριά την μάνα μου που δεν ήξερε καλό κολύμπι

Τα λέγαμε οι δυο μας, αυτή τόσων ετών κι εγώ παιδί 2-4 ετών, και πέρναγε η ώρα.  Ή άλλες φορές παίζαμε με τον αδελφό μου στο κύμα της θάλασσας, όταν αυτή δεν είχε και τόσο πολύ κύμα, μιας που ο κόλπος ήτανε στενος και μικρός... 

Πόσες φορές έχω πάει στο τέρμα Περάματος, στο τέρμα μου... 

Ελάχιστες... Τώρα πια τίποτε δεν μού λέει αυτή η περιοχή κι αυτή η θάλασσα... 

Κάποιοι κάνουνε ακόμα μπάνιο, κι εμείς ακόμα σκεφτόμαστε ότι έχουμε θάλασσα, γύρω - τριγύρω στην πόλη μου και έχουμε να κάνουμε μπάνιο από τότε... 

Απ' όταν ήμασταν 5-6 ετών... 

Τότε... στο τέρμα μας... 

 είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

ωραία τα στατιστικά

 ωραία τα στατιστικά του αυτή και ο κόσμος της... 

23 ακόλουθοι

220 αναρτήσεις

54 σχόλια

Όλη τη χρονική περίοδο29701

Σήμερα4

Χθες6

Αυτόν τον μήνα70

Τελευταίος μήνας151

Πήγα στον γά μο , στο χα πει

Πήγα στον γά μο , στο χα πει
Την έβγαλα έξω , χωρίς το σκαμπώ, τελικά!
Δεν περίμενα να σε δω
Κι όμως!!

Συναντηθήκαμε τυχαία
Τα είπαμε ωραία
Καλές επιτυχίες νάχεις
Και... στα δικά σας.

στο σκαμπώ

 είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

Στα βότσαλα ψάχνω αναμνήσεις... (τέρμα)

 Στα βότσαλα ψάχνω αναμνήσεις... (τέρμα)

Πόσες φορές έχω πάει στο τέρμα Περάματος, στο τέρμα μου... 

Όταν ήμουνα μικρή, κάθε μέρα το Καλοκαίρι πηγαίναμε για μπάνιο, και κάναμε μισή ώρα και παραπάνω να γυρίσουμε στο σπίτι γιατί δεν είχαμε λεφτά να πάρουμε λεωφορείο

ή γιατί η μάνα μας δεν οδηγούσε αυτοκίνητο

Πηγαίναμε τα όμορφα καλοκαίρια των πρώτων μου χρόνων και κάναμε βουτιές, εκεί στα χαλίκια... Χαλίκια ήταν άραγε ή όχι

μετά από τόσα χρόνια, βάλε σαράντα και... ποιος ξέρει... 

κοιτάω την θάλασσα, την τόσο καθαρή και σκέφτομαι, εκεί στην άμμο της, μέσα, καθότανε η μητέρα κι έβγαζε όστρακα, τόσα πολλά όσα να φτάσουνε για ένα μεσημεριανό φαγητό, με βράσιμο τους ή ακόμα και τρώγοντας τα σκέτα, με λίγο λεμόνι από πάνω... 

Κάπου εκεί βαθειά, πήγαινα με την θεία μου την Μαργαρώ και την σαμπρέλλα μου κι αφήναμε κοντά στην στεριά την μάνα μου που δεν ήξερε καλό κολύμπι

Τα λέγαμε οι δυο μας, αυτή τόσων ετών κι εγώ παιδί 2-4 ετών, και πέρναγε η ώρα.  Ή άλλες φορές παίζαμε με τον αδελφό μου στο κύμα της θάλασσας, όταν αυτή δεν είχε και τόσο πολύ κύμα, μιας που ο κόλπος ήτανε στενος και μικρός... 

Πόσες φορές έχω πάει στο τέρμα Περάματος, στο τέρμα μου... 

Ελάχιστες... Τώρα πια τίποτε δεν μού λέει αυτή η περιοχή κι αυτή η θάλασσα... 

Κάποιοι κάνουνε ακόμα μπάνιο, κι εμείς ακόμα σκεφτόμαστε ότι έχουμε θάλασσα, γύρω - τριγύρω στην πόλη μου και έχουμε να κάνουμε μπάνιο από τότε... 

Απ' όταν ήμασταν 5-6 ετών... 

Τότε... στο τέρμα μας... 

 είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

Στο Λύκειο πήγαμε εκδρομή στο Αρχαιολογικό Μουσείο...

 Στο Λύκειο πήγαμε εκδρομή στο Αρχαιολογικό Μουσείο... Μαθητές, καθηγητές στην καφετέρια, λιαζόντουσαν για 2 ώρες... και η περίεργη... εκείνης της χρονιάς, μέσα στις αίθουσες τέχνης...

Κι η ζωή συνεχίζεται..

παιδιά στο μουσείο

είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

Πληρωθήκαμε... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

 Πληρωθήκαμε... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Θα βγω στους δρόμους... ΟΧΙ!
Θα πάω στα μαγαζιά... ΟΧΙ
Να φτιάξω το μαλλί... ΟΧΙ
Για να πάμε Σ εκείνο το μαγαζί... ΟΧΙ
που... ΟΧΙ
περνάμε... ΟΧΙ
πάντα... ΟΧΙ
καλά... ΟΧΙ!!!!!
κι εσείς;...

όχι... 

είπαμε... εγώ κι ο κόσμος τους... 

Ο Γιώργος δεν ήθελε να πάει

Ο Γιώργος δεν ήθελε να πάει

Το ταξείδι τού φαινόταν μακρινό και το κυριότερο το φοβότανε...η ανάγκη, όμως, τον πίεσε και αναχώρησε για Γερμανία, ένα ωραίο πρωι του 1960. Για πέντε Χρόνια θα πήγαινε εκεί κι έμεινε 30. Εκανε την οικογένειά του, εργάστηκε σκληρά, ώσπου, κάποια στιγμή επέστρεψε, με την απόφαση να .... και στην πατρίδα του, την Ελλάδα, περιουσία

Αγόρασε, λοιπόν, εννέα διαμερίσματα και νόμισε ότι είχε κλείσει ο κύκλος της ζωής του, όμως...
Είχε γεράσει πια κι αντί να απολαύσει τους καρπούς του δέντρου της εργασίας του ο γυιος του, ο αγαπητός τον έκλεισε στο φρενοκομείο.

Ο γυιος του είχε παντρευτεί, έκανε ένα αγόρι και τίμησε τον πατέρα του ονομάζοντας Γιώργο τον δικό του γυιο
Ο γυιος του πήρε και τα εννιά διαμερίσματα του πατέρα του, ως κληρονομιά κι αποφάσισε να πάρει και όλα τα χρήματα που είχε αποταμιεύσει ο πατέρας του με έναν απλό τρόπο

Έβαλε στον λογαριασμό του πατέρα του και τον γυιο του, οπότε ένα ωραίο πρωί του 2000 ο πατέρας του έμεινε με μηδέν λογαριασμό

Ο Γιώργος δεν το πίστεψε ποτέ αυτό που είχε γίνει
Περίμενε πάντα τον γυιο του
Να έρθει στο φρενοκομείο να τον επισκεφθεί ,αλλά η μόνη που τον θυμόταν ήτανε η κόρη του, η Ευγενία

Η Ευγενία, η οποία δεν είχε κληρονομήσει τίποτε, ούτε τα εννέα διαμερίσματα, ούτε το μεγάλο χρηματικό ποσό που είχε στον λογαριασμό του, ο πατέρας της

Η Ευγενία που πήγαινε τα παμπερς στο φρενοκομείο και τίμησε τον πατέρα της όπως είχε καθήκον να κάνει

Η Ευγενία που έβλεπε τον πατέρα της να αναζητά τον γυιο του, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτε...

Ο Γιώργος σταμάτησε να ελπίζει

Το μόνον κεφάλαιο της ζωής του που έμελλε να γραφτεί ήταν ο θάνατος του

Ο Γιώργος σταμάτησε να ζητά τον γυιο του

Η ελπίδα είχε σβήσει.

εκείνην την μέρα η εκδρομή ήτανε εξπρές,

 

εκείνην την μέρα η εκδρομή ήτανε εξπρές, για πότε πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο, για πότε φύγαμε,εμείς το γνωρίζουμε!!
Πέρασα, λοιπόν, κι απ εδώ... τρέχοντας, μπήκα μέσα και έμεινα έκθαμβη! για λίγο για ένα δευτερόλεπτο πήγα αιώνες πίσω και χάρηκα...
Για ένα δευτερόλεπτο ήμουνα κοντά σου! Θησαυρέ μου...

ο θησαυρός του Ατρέως

Ο

Πάντα μού άρεσε

 

Πάντα μού άρεσε
Στο πούλμαν
Κι ας φώναζε ο οδηγός 🙂

Τώρα που το σκέφτομαι είχε δίκηο ο Κώστας, ο οδηγός, αλλά αν είσαι παιδί, η ιστορία σου είναι θαρραλέα και δυνατή... δεν σκέφτεσαι πολύ... 

είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου... 

αγορά ακινήτου

 

 ενδιαφέρομαι να αγοράσω (στο Ναύπλιο ή στην ευρύτερη περιοχή )

Ναύπλιο

 γκαρσονιέρα (1 δωμάτιο, κουζίνα, μπάνιο)... Μπορείτε να σχολιάσετε αν γνωρίζετε κάτι... 

H KYΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ... ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ 24 ώρες...

 Η Κυρά της Θάλασσας

 H KYΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ... ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ 24 ώρες...

https://www.youtube.com/watch?v=pyeC5J8wBNA

Θέατρο οδού Κεφαλληνίας

1,05 χιλ. εγγεγραμμένοι

ΕΓΓΡΑΦΗ

Το διάσημο έργο του Χένρικ Ίψεν σε μια υποδειγματική σκηνοθεσία από τον Μ. Βολανάκη που χαρακτηρίστηκε από την κριτική ως «ευτύχημα μεταφραστικό, σκηνοθετικό και ερμηνευτικό» (Ριζοσπάστης, 17/1/1995). Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης Σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου Διανομή Μπάλεστεντ: Διονύσης Μανουσάκης Μπολέττα: Χρύσα Σπηλιώτη Λύγκστραντ: Δημήτρης Σίνης Χίλντα: Χριστίνα Παπαμίχου / Βάσω Γουλιελμάκη Γιατρός Βάγκελ: Γιάννης Βόγλης Άρνχολμ: Σοφοκλής Πέππας Ελλίντα: Μπέττυ Αρβανίτη Ο Ξένος: Κίμων Ρηγόπουλος Θεατρική περίοδος 1994-1995 (Πρώτη παράσταση: 4 Νοεμβρίου 1994) Η παράσταση επαναλήφθηκε την περίοδο 1995-1996