πάντα διακοσμούσαν το κεφάλι μου. Υπήρξε εποχή που είχα τέσσερα, ένα για κάθε γωνία του (χονδρικώς γωνία)...
κεφάλι
Μία φορά που ήταν πολύ χαρακτηριστική, ήταν όταν σκάβανε κάτι συνεργεία, στην κυρά - Βάσω, απέναντί μας, στην οδό που ανεβαίνει στο σπίτι μας, και έπεσα μέσα στον λάκκο.
λάκκος
Θυμάμαι με είχαν πάρει με ένα φορτηγό,
φορτηγό
μού είχαν δέσει το κεφάλι και αυτά...
δεμένο κεφάλι
Τίποτε άλλο. Προφανώς με πήγαν σε νοσοκομείο, μα φαίνεται δεν το θυμάμαι...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ( FULL ALBUM)
Την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
δεν την γνώριζα, ούτε την γνώρισα ποτέ. Εν τούτοις, τα πρώτα χρόνια που διορίστηκα ήταν εκεί και με ανέδειξε. Στο σχολείο δεν σε βοηθάνε πάντα να αναδειχθείς, όλοι κάνουν την δουλειά τους. Εκείνην την χρονιά...
Εκείνην την χρονιά οι συνθήκες ήτανε ιδανικές, πρώτος διορισμός, δύσκολα παιδιά στο ένα σχολείο... Στο άλλο μια χαρά...
4ο Δημοτικό
Πάρα πολλές φορές έγινε αυτό στην καριέρα μου... το άλλο σχολείο ήτανε μία χαρά... Τι περίεργο...
Είχαμε ετοιμάσει λοιπόν, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους και από αυτόν τον δίσκο (σι ντι) και από το έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου. Εγώ δεν το γνώριζα καθόλου, μόνον το "Μητέρα μεγαλόψυχη"
μητέρα, μεγαλόψυχη...
το είχαμε δουλέψει με την χορωδία.
χορωδία
Την 25η Μαρτίου, ήμασταν έτοιμοι. Τίποτε μεγαλοπρεπές. Μία συνηθισμένη γιορτή σε σχολείο. Όμως το έργο ήταν εκεί, η δουλειά πολύ, σε ένα σχολείο με τρία τμήματα, σχεδόν, σε κάθε τάξη, τα παιδιά της χορωδίας (Ε' και Στ' τάξη) ήτανε κάπου στα πενήντα, αν δεν είμαι υπερβολική.
Το έργο ήταν υπέροχο, η χορωδία έξοχη, οπότε, στο τέλος της χρονιά, αν θυμάμαι καλά, το παρουσιάσαμε στο σινεμά της πόλης.
Ορφέας
Το να είσαι ο μοναδικός μουσικός στο νησί, έχει και τα καλά του... Εκτός απ' την μοναξιά του...
Ήταν ιερείς ήταν εκεί, ίσως και πολιτικοί αρχηγοί... δεν τους γνώριζα εγώ, και ένα γεμάτο θέατρο. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα αυτόν τον θρίαμβο, κάποιος μάς έπαιρνε βίντεο... ποιος ξέρει ποιος να τόχει, άραγε...
Τραγουδήσαμε υπέροχα, από μία συνάδελφο το κατάλαβα, που έκανε κριτική σε ανύποπτο χρόνο, και ήμασταν υπέροχοι.
Άραγε, στα παιδιά έμεινε τίποτε;... Μία καλή ανάμνηση;... Ποιος ξέρει...
ανάμνηση...
Εγώ κι ο κόσμος μου, λοιπόν... Αν δεν σε αναγνωρίσει ο άλλος, τι να γνωρίσεις εσύ απ' τον εαυτό σου;...
Στο Μάτι πηγαίναμε μία φορά τον χρόνο εκδρομή. Για μάς δεν είναι κάτι μακρυνό, είναι μία ευχάριστη ανάμνηση και αναμονή ως την επόμενη εκδρομή μας.
Μετά από αυτό που έγινε... να δω πότε θα παύσει η καρδιά να κλαίει... τίποτε δεν θα είναι το ίδιο...
Κοίμηση Θεοτόκου
Την ηθοποιό την ήξερα πολύ καλά από το κανάλι της ΕΡΤ... τότε που την βλέπαμε στις παιδικές εκπομπές... Δεν είναι ένα όνομα ή μια φωτογραφία... είναι η ζωή μας... που χάθηκε... τόσο άκαρδα...
παιδικό πρόγραμμα...
Αυτά... τα προσωπικά από αυτή και τον κόσμο της... λυπάμαι, λυπήθηκα... ...
Τηλεφώνημα. Νόμισα ότι ήταν ένας συμφοιτητής μου, μετά κατάλαβα ότι κάτι άλλο τρέχει...
- Γειά σας είμαι ο Στέφανος
- Γειά σου Στέφανε
- Ο Δήμος δεν είναι καλά, δείτε τι έχει, αλλά μην πείτε ότι ΕΓΩ σάς το είπα...
Καταλαβαίνω το λάθος του... Στέφανου... - Λάθος άνθρωπο... πήρες τηλέφωνο... Κι έκλεισε το τηλέφωνο... και δεν άκουσε αυτά: -Γεια σου Στέφανε... χαίρομαι που νοιάζεσαι για τον Δήμο... Θα του έλεγα...
Η επιστροφή δεν με χαροποιεί... Άσε που η ζέστη είναι
μεγάλη...
μάσκα
Μία όμορφη εκδρομή εις τον Βόλον, κάναμε τα μπάνια μας, δώσαμε το βιβλίο μας, το πρώτο ("λίγες γραμμές... έτσι..."), είδαμε νέα φίλη, είδαμε δύο παλαιές και καλές και αγαπήσαμε για άλλη μια φορά τον Βόλο που ήδη... αγαπάμε...
Γιατί η αγάπη πρέπει να ανανεώνεται.... (μάτια που δεν βλέπονται.... )
είπαμε... αυτή κι ο κόσμος της... στον Βόλο... όμως.... :) = χαμόγελο...
Lamprini T.
Υ.Γ. Γυρίζοντας η ζέστη πολλή... σκάσαμε... και σκάμε... ακόμα... :) = χαμόγελο...
