"Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ’ξερα τί κάθαρμα ήσουν,!!!!!!!" ποίηση... που μαθαίναμε στο...
Λύκειο....
Αναγνωστάκης...
Επιτύμβιον
Πέθανες — κι έγινες και συ: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
5
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ’ξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Κοιμού εν ειρήνη, δεν θα ’ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).
10
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θα ’σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
ποίηση
Δεν μού άρεσε καθόλου, το θεωρούσα απαράδεκτο. Αυτή η κοινωνική καταγγελία... ήταν τόσο σκληρή... (ίσως και αληθινή... ) ... μέσα από ένα ποίημα... Εγώ κι ο κόσμος μου... πιστεύουμε ότι δεν μπορείς να τα βγάζεις όλα στην φόρα...
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου