Εγώ και τα μανάβικα....

Εγώ και τα μανάβικα....

μανάβικο

Δεν μπορείς να πεις ότι είχαμε και λίγα στην γειτονειά μας... Της κυρά - Σπυρδούλας και το του μαναβικάκη... Δεν νομίζω να θυμάμαι το όνομα του δευτέρου...

Στης κυρά - Σπυρδούλας, πήγαινα και ζητούσα διάφορα πράγματα, δασκαλεμένη απ' την μάνα μου.  Μπέκιν πάουντερ,

Μπέϊκιν πάουντερ

ένα κιλό λεμόνια και ένα κιλό πορτοκάλια.  Παραγγελίες που τις μαθαίναμε σαν ποίημα... Εγώ, πάντα, έλεγα: "Κι αν δεν έχει (αυτό που θες), μαμά;" και η μάνα μου, πάντα, έλεγε: "Έχει, γιατί να μην έχει..."

λεμόνια

Και πήγαινα και ζητούσα κι όταν δεν είχε δεν ήξερα τι να πάρω, και γύριζα θυμωμένη στην μαμά μου, ενώ αν απεφάσιζα να πάρω κάτι άλλο, η μαμά... δεν ήταν ευχαριστημένη... Φαύλος κύκλος... δηλαδή, είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

Τέλος, όταν πηγαίναμε με την μαμά να ψωνίσουμε, όλο και ζητάγαμε διάφορα,

διάφορα

 και όλο και η μαμά, μάς έλεγε, όχι, γιατί δεν είχαμε χρήματα.

χρήματα

Τότε... όπως και τώρα...

Τώρα, που δεν έχουμε χρήματα και, τώρα, που δεν υπάρχουν τα μανάβικα της γειτονειάς μου...

μανάβικο γειτονειάς

Lamprini T.