Ο Άλάν

 Ο Αλάν....

Αλαιν Ντελόν 

Τον είχα ξεχάσει τον Αλαίν Ντελόν.  (Κάποτε βλέπαμε πληθώρα Γαλλικών ταινιών, και μάς ήταν πολύ οικείος)...  Πριν λίγο καιρό,  στην εξόδιο ακολουθία του "άσχημου", του Γαλλικού  σινεμά, του Ζαν Πωλ Μπελμοντό, τον ξαναείδα, και θαύμασα... Θαύμασα αυτήν την ευγένεια, την φινέτσα και την γοητεία του γνωστού ηθοποιού...

Βγήκε, λοιπόν, από το αυτοκίνητό του, και όλο το συγκεντρωμένο πλήθος τον επευφημουσε:  "Αλάν, Άλάν, Άλάν"...  Αυτός χαιρετούσε, μιλούσε με τους γνωστούς και οικείους του, και δεν έδινε σημασία.   Το πλήθος δεν έπαψε να φωνάζει, με επιμονή, το όνομα του, ώσπου ήρθε η ώρα, να το προσέξει, ο αγαπητός ηθοποιός...

Στράφηκε, τότε, προς τον κόσμο,  κατέβασε την μάσκα του (ήταν η εποχή του ιού), χαμογέλασε.  Ήταν η ώρα του ηθοποιού, πια, Ντελόν...

Με μία γοητεία, με το χαμόγελο να δεσπόζει στο πρόσωπό του... χαιρέτησε, σηκώνοντας το χέρι, είπε ένα μερσί (ευχαριστώ), και ευχαρίστησε τον κόσμο.   Τον κόσμο που είχε τόσον καιρό να τον δει...

Ήταν, πλέον "ο κυρίαρχος του παιχνιδιού".  Ήταν ο διάσημος ηθοποιός, και γοητευτικός άνθρωπος, ο Αλαίν Ντελόν... ο θρύλος του Γαλλικού σινεμά, που δεν υπάρχει πια...

Ο  Θ ε ό ς  να τον αναπαύσει...