Βράδυ, και φυσάει πολύ... Ένα γατί με είδε και με πλησίασε... Ανήσυχο, κοιτούσε εδώ κι εκεί. Τα φύλλα είχαν πέσει, και με τον αέρα το φόβιζαν....
Το καημένο το γατί...
Του κάνω "ΝΙΑΟΥ"... και μού απαντάει απελπισμένο:... "νιάου"...
"Μην φοβάσαι", του λέω, "αέρας είναι... "
Δεν νομίζω να το κατάλαβε...
NIAOY
Είπαμε... Εγώ κι ο κόσμος μου...
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου