11. H πράσινη Ρολς Ρόϋς...

Γυρίζαμε από εκδρομή με το πούλμαν.  Είχε πέσει η νύχτα και τα φώτα από τα αυτοκίνητα φώτιζαν τον δρόμο.  Είχαμε πάει στο Κρυονέρι.  Και τι κρύο που έκανε! 

Κρυονέρι, Αττικής... 

 Είχε και μια υγρασία σαν κι αυτήν την υγρασία που μόνον σε μέρη με πολλή βροχή και δέντρα μπορείς να βρεις.  

Ήταν μια ωραία εκδρομή.  Εγώ,  κουρασμένη,  χάζευα τα αυτοκίνητα, στον πίσω μέρος του πούλμαν.  

 

Xάζευα τα αυτοκίνητα... 

Είχα ανοίξει την κουρτίνα και τα έβλεπα.  Φώτα, φωτάκια, φλας, λάμψεις, όλα μαζύ.  Είχα μαγευτεί.  

 

Φώτα, φωτάκια, φλας...

Μάλιστα, θυμάμαι ότι άκουγα και το τραγούδι της Σωτηρίας Μπέλλου, ταυτόχρονα,  "Ένας αλήτης πέθανε" και θλιβόμουν. 

Σωτηρία Μπέλλου - Ένας αλήτης πέθανε 

 "Άραγε", σκεφτόμουν,  "συνέβαιναν και τέτοιοι θάνατοι;"
  Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση, γιατί,  αν και το είχα ακούσει πολλές φορές,  εκείνη ήτανε η φορά που πρόσεξα τα λόγια, και με συγκλόνισαν.  

Σκεπτόμενη, λοιπόν, τα λόγια του τραγουδιού, την είδα.  Εκεί, ανάμεσα στα φώτα, στα φωτάκια και στα φλας.  Μία πράσινη γυαλιστερή λιμουζίνα.  Μία πράσινη Ρολς Ρόϋς.  

 Μία πράσινη Ρολς Ρόϋς...

Και μου άρεσε πολύ.  

 Εκείνη την εποχή, μόλις και γνώριζα κάποιες μάρκες αυτοκινήτων, και είχα, μάλιστα, προτίμηση στις ακριβές!!!... Mερσεντές, Μπε Εμ Βε και βεβαίως Ρολς Ρόϋς.... Μου άρεσε η "γκλαμουριά", αλλά δεν ήξερα τι πόνο έχει.  Γιατί είπαμε: Εγώ ... και ο κόσμος μου!!...

Η πράσινη Ρολς Ρόϋς ήταν  τόσο εντυπωσιακή που την κοιτούσα διαρκώς. 

 

Ήρθε προς το μέρος μας... 

 Ήλθε σιγά σιγά προς το μέρος μας, κάθησε λίγο κοντά μας, και μετά, μας προσπέρασε.  Δεν γνωρίζω πόσα δευτερόλεπτα περάσανε... Αυτό που γνώριζω ήταν ότι αυτή η εικόνα της  με  σημαδέψει για πάντα.  Τι αμάξι!  Τι γυαλάδα που είχε!  Ήταν καλοφροντισμένη με ένα πράσινο ανοιχτό χρώμα που ξεχώριζε μέσα στην νύχτα.  Πολύ όμορφη, αληθινά!! 

Πολύ όμορφη, αληθινά!

Και τότε το αποφάσισα.  Αν αγόραζα ποτέ αμάξι, θα ήτανε μία πράσινη γυαλιστερή Ρολς Ρόϋς, σαν κι αυτήν που είδα εκείνο το βράδυ, γυρίζοντας από το Κρυονέρι.  Και πράγματι, από τότε, όταν με ρωτούσαν τι μάρκα αυτοκινήτου θα ήθελα να πάρω έλεγα: "Ρολς Ρόϋς.  Και μάλιστα πράσινη, και γυαλιστερή.."   Όμως...

 Όμως, δεν έγινε ποτέ αυτό.  Ούτε θα γίνει φαντάζομαι.  Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη από το όνειρο.  Aλλά, με αυτό το όνειρο, διάλεξα να ζήσω και με ικανοποιούσε.  Ναι, κάποτε θα πάρω μία Ρολς Ρόϋς.... Πράσινη ανοιχτή, βεβαίως, που θα γυαλίζει την νύχτα και θα την βλέπουν τα μικρά κορίτσια και θα ονειρεύονται...   

Θα είναι η Ρολς Ρόϋς της εκδρομής και ταυτόχρονα των ονείρων μου!!!... 

 Lamprini Tolmi...