Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

15. Η κυρα-Βάσω... και τα σαντέ της...


Η  κυρα-Βάσω... και τα σαντέ της... 

Σαντέ, τσιγάρα...

"Ένα πακέτο σαντέ", έλεγα, όποτε ψώνιζα για την κυρα-Βάσω.  Εκείνη μου ζητούσε να της πάρω τσιγάρα, από τον τρίτο όροφο που έμενε, και πετούσε τα χρήματα, κάτω, για να ψωνίσω.  Κι εγώ έτρεχα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς για να της αγοράσω τα σαντέ της. Τι όμορφο πακέτο!  Σαντέ φίλτρο, κασετίνα έπαιρνε και εμένα μου άρεσε να χαζεύω το όμορφο πρόσωπο στο κατακόκκινο πακέτο της.  Αργότερα έμαθα ότι σαντέ σημαίνει "υγεία" στα Γαλλικά.   Εγώ κι ο κόσμος μου, δεν είπαμε;  Καμμία σχέση η υγεία με το τσιγάρο...

Η κυρα-Βάσω ήταν μία ψηλή γυναίκα, αρχοντογυναίκα όπως θα λέγαμε, που έμενε στην γειτονιά μου.  Ήταν ξανθιά και όμορφη.  Ήταν παντρεμένη με τον κυρ- Αντρέα και δεν είχανε παιδιά.  Τουλάχιστον έτσι νόμιζα, γιατί δεν είχα δει ποτέ παιδιά να πηγαινοέρχονται στο σπίτι της.  Και μέναμε καιρό μαζύ, και την ήξερα καιρό στην γειτονιά.

Μετά από χρόνια πολλά, ήρθε ένα απ' τα παιδιά της να ζήσει στο σπίτι της, στην γειτονιά μας, στο σπίτι της μητέρας του.  Κι όταν έφυγε κι αυτός απ' την ζωή, ερήμωσε το σπίτι.

Ερήμωσε το σπίτι...

Ο κυρ Αντρέας, αφού έχασε την γυναίκα του, έκανε μοναχικούς περιπάτους στην πόλη μου, με το καλό του το κοστούμι.  Έζησε κάποια χρόνια μετά την σύζυγό του.  Μας χαιρετούσε εμάς τα παιδιά και τον χαιρετούσαμε.  Τόσο απλά.  Μου άρεσε που ήταν πάντα καλοντυμένος.  Ξεχώριζε ανάμεσα στους ανθρώπους της γειτονιάς μου.  

Κάποτε, έμαθα ότι είχε, παληά, χασάπικο.  Αλήθεια, τι μαθαίνει κανείς καθώς κυλάει η ζωή...  Μάλιστα, έμαθα ότι είχε "παίξει" και σε μια Ελληνική ταινία.  Τον εαυτό του!... Θα τον δείτε, ίσως, κάποια στιγμή, αν προσέξετε σε ένα Ελληνικό, όπου παίζει ο Αυλωνίτης, και πηγαίνει σε ένα χασάπικο.  Ονομάζει κυρ - Αντρέα τον χασάπη.  Αυτός είναι ο κυρ-Αντρέας της γειτονιάς μου.  Ο σύζυγος της κυρα -Βάσως με τα σαντέ.

"Ένα πακέτο σαντέ, παρακαλώ... Σαντέ κασετίνα..."


"Γεια σου, κυρα-Βάσω, γεια σου κυρ-Αντρέα..."





Lamprini Tolmi...


2 σχόλια:

Unknown είπε...

Τι όμορφη και νοσταλγική ιστορία , απ' αυτές που μοσχοβολουν γιασεμί, τριαντάφυλλο και βιολέτα και μας θυμίζουν τις παλιές γειτονιές που ο καθένας ήξερε τον γειτονά του και τα παιδιά έπαιζαν χωρίς φόβο στις αλάνες !!

Lamprini Tolmi είπε...

Ζινα... έτσι... άλλες εποχες... άλλες ιστορίες..
ευχαριστώ που πέρασες..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...