Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

30. Απουσία... δέκα ετών...



Το τριγύριζα από εδώ, το τριγύριζα από εκεί... εν τέλει θα την κάνω την ανάρτηση.

 Απουσία

Έφυγες, μία μέρα όπως αυτήν, μία μέρα που έπεφτε, όμως, πολύ χαλάζι και δεν μπόρεσα να σε αποχαιρετήσω.  Όταν είπα για τελευταία φορά το όνομά σου, ήταν αργά.  Δεν με άκουγες. (;)

Δεν με άκουγες... 

Όλα αυτά τα χρόνια, όλα αυτά τα δέκα χρόνια, η απουσία σου πέρασε απαρατήρητη, σχεδόν.  Είχα δέσει την καρδιά μου και δεν την άφηνα να αντιδράσει.  Αυτό της έκανε κακό, να το ξέρεις, αλλά, για μένα ήτανε η καλύτερη λύση.  Δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας.

Έφυγες και δεν σε ξαναείδα. (;)  Πολλές φορές ερχόσουν στα όνειρά μου, τόσο ζωντανός που παραξενευόμουνα.

Πώς πέρασαν τόσα χρόνια;  Ούτε εγώ το ξέρω.  Στην αρχή, η απουσία σου ήταν της μίας ημέρας, των δύο μηνών, του ενός έτους.  Αυτό κόστισε λίγο.  Κατόπιν περνούσαν τα χρόνια.  Φέτος που συνειδητοποίησα το νούμερο δέκα, με έπιασε κάτι σαν πανικός!!!  "Δεν είναι δυνατόν", σκέφτηκα, "δέκα ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια περάσανε;"  Σίγουρα δεν έχω καταλάβει καλά.  Και, τότε, κραύγασα: "Σε θέλω εδώ!!".... Μα τίποτε δεν έγινε...  "Σε θέλω εδώ", ξαναείπα, μα κανείς και τίποτε δεν απάντησε. (;)

ΣΕ ΘΕΛΩ ΕΔΩ!!!!

Το ξέρω, εγώ κι ο κόσμος μου!!! 

Τώρα πρέπει να περιμένω.  Μέχρι την στιγμή που θα σε ξαναδώ.  Κι αυτό θα είναι;... Ποιος ξέρει πότε...

Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό το δέκα, μου ράγισε την καρδιά.
Αυτό το δέκα ήταν η απουσία.   Δυστυχώς....

 Απουσία


Λαμπρινή Τ.


2 σχόλια:

nikosmous είπε...

Καμιά απουσία δεν κατάφερε να διαγράψει τους ανθρώπους!Ας τη δούμε όμως αυτή και σαν μια ευκαιρία, για να μάθουμε τον εαυτό μας!
Χάθηκα... χαρούμενο Σαββατοκύριακο να περάσεις καλή μου φίλη και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

Lamprini Tolmi είπε...

νικος... έχεις δικιο...
να πω.. ότι παρουσίες δεν βάζουμε... στα μπλογκ... χαχαα... οποτε.. να χάνεσαι οποτε θες...

καλά να είσαι μονον... και το Ιντερνετ... δεν φεύγει..εδω είναι!!...
ακλό βραδυ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολυ!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...