68. όλοι πρώτα τρώνε καλά,

όλοι πρώτα τρώνε καλά, και μετά παθαίνουν ό,τι παθαίνουν... εγώ... ανάποδα... Ε τι να πεις!!!

  Εγώ κι ο κόσμος μου!!!...

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι... 

Xρόνια πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με υγεία!!!!!

Lamprini T. 

67. Εμένα ποτέ δεν μού έκανε δώρο ο Άη Βασίλης...

Εμένα ποτέ δεν μού έκανε δώρο ο Άη Βασίλης... Ποτέ δεν τον είδα
Ποτέ δεν έπαιξα μαζύ του...
Εμένα ποτέ δεν μού έλειψε ... στην τελική 

Εγώ κι ο κόσμος μου... τα είπαμε...

Άη Βασίλης

Lamprini T. 

66. Άραγε, αν έγραφα (γράμμα) στην γιαγιά μου,

Άραγε, αν έγραφα (γράμμα) στην γιαγιά μου, θάξερε γράμματα να το 

διαβάσει;...

αν... 

Η μητέρ α με βεβαίωσε ότι καμμία τους δεν ήξερε.  Κάτι διάβασα και μού ήρθε αυτή η ιδέα... μιας και με τη μια την γιαγιά... ήμασταν μακρυά... Άραγε, μήπως θάπρεπε να της έγραφα... γράμμα... ;... 

Δεν τόχα σκεφθεί ποτέ, αυτό...

Εγώ κι ο κόσμος μου... βλέπεις... 

Lamprini T. 

65. Κάπου εδώ μέναμε

Κάπου εδώ μέναμε 

Σε τούτα δω τα σπίτια
Ανοίγαμε τα πορτοπαράθυρα
Και βλέπαμε τα δένδρα
την λίμνη
Την φύση κοντά στις 

καλαμιές

Καστοριά

@alexandrostravelerphotographer

Κατόπιν είδα και το βίντεο... (της Πολωνίας) και φαντάστηκα πόσο μακρυά... νυχτώνω.... Έτσι είναι... όταν είσαι εσύ κι ο κόσμος σου... 

Lamprini T. 

64. Δεν φταίει κάποιος άλλος

Δεν φταίει κάποιος άλλος 

Εγώ φταίω 

Πάντα πιστεύω ό,τι μού 

λένε 😊

Πιστεύω...

κι ενώ πολλές φορές, αυτό είναι μειονέκτημα, δεν το αλλάζω... αυτός είναι ο κόσμος μου... και αυτή είμαι... εγώ... 

Lamprini T. 

63.Είπα κι εγώ να πάω σε μια βιβλιοθήκη

Είπα κι εγώ να πάω σε μια βιβλιοθήκη

Α... έλεγα θάναι όπως τις ταινίες... Νεκρική σιγή... Είπαμε, εγώ κι ο κόσμος μου... Αμ δε... Ήταν όπως στην Ελλάδα... Ο υπεύθυνος έπαιρνε τηλέφωνο και μιλούσε κανονικά
Η κυρία που έψαχνε μια παρτιτούρα... φώναζε... γιατί δεν άκουγε καλά... Κι όλα

καλά...

Υ. Γ. Την δουλειά μου την... έκανα...

πάντως...

Εθνική Βιβλιοθήκη

Lamprini T. 

Απ' τα πρώτα αντίτυπα... Με την Αννούλα μου... "λίγες γραμμές... έτσι... " Λαμπρινής Τζούρκα

Απ' τα πρώτα αντίτυπα...
Με την Αννούλα μου...
"λίγες γραμμές... έτσι... "  Αυτή κι ο κόσμος της... Όπου αυτή :
Λαμπρινής Τζούρκα

"λίγες γραμμές... έτσι... "

εγώ κι ο κόσμος μου... 

Lamprini T. 

62. Αν έχεις καλούς δασκάλους, έχεις εύκολο δρόμο να διαβείς...

Αν έχεις καλούς δασκάλους, έχεις εύκολο δρόμο να διαβείς... Σχολιάζεις, κριτικάρεις .... βοηθάς και τους επομένους...
Στην αντίθετη περίπτωση.... δεν γνωρίζω τι γίνεται... Ήμουν τυχερή... είχα.... καλούς...

δασκάλους...

μουσική

τώρα που οι περισσότεροι δεν είναι εν ζωή... ελπίζω να μπορέσω να ανταπεξέλθω... ο κόσμος χρειάζεται δασκάλους... και... ακροατές... 

Εγώ κι ο κόσμος μου... εδώ... και τώρα... 

Lamprini T.

62. Απ' τα πρώτα αντίτυπα... Με την Αννούλα μου... "λίγες γραμμές... έτσι... " Λαμπρινής Τζούρκα

Απ' τα πρώτα αντίτυπα...
Με την Αννούλα μου...
"λίγες γραμμές... έτσι... "  Αυτή κι ο κόσμος της... Όπου αυτή :
Λαμπρινής Τζούρκα

"λίγες γραμμές... έτσι... "

εγώ κι ο κόσμος μου... 

Lamprini T. 

61. ο έμπορος, ο Μήτσος

ο έμπορος,  ο Μήτσος

μοντέλο... 

Την εποχή που δεν είχαμε πολλά, μαγαζιά στην πόλη μου... με ρούχα... ερχότανε ο κυρ Μήτσος, ο έμπορος... για να μάς δώσει και δείξει ρούχα με δόσεις...

ρούχα

Για μένα ο κυρ Μήτσος, καλή του ώρα, ήταν ένας ακόμα άνθρωπος της μικρής μου ζωής.  Λεπτομέρειες δεν θυμάμαι (μέχρι ποιας ηλικίας, δικής μου, ερχότανε στην περιοχή μας, για να πάρει τις δόσεις και για να μάς δώσει καινούργια ρούχα... εσώρουχα... κλπ...)

ρούχα... 

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι πήρε σύνταξη... κι έτσι κάποια στιγμή δεν τον ξανάδα....

Ίσως ζει... ίσως δεν ζει.... Το σίγουρο είναι ότι τώρα ψωνίζουμε αποκλειστικά και μόνον... απ' τα μαγαζιά...

μαγαζί... 

Lamprini T.

60. Κέρκυρα, ταξείδι ζωής σε 3 μέρες

Κέρκυρα, ταξείδι  ζωής σε 3 μέρες

Αυτόν τον τίτλο τον έχω πάρα πολύ καιρό βάλει... αλλά δεν έλεγα να μιλήσω... Εγώ κι ο κόσμος ... μου στην Κέρκυρα...

ταξείδι

Και μόνον που έχεις την ευκαιρία να προσκυνήσεις τον Άγιο Σπυρίδωνα...

και μόνον  που έκανες για πρώτη φορά στην ζωή σου μπάνιο στην πισίνα...

μπάνιο

Και μόνον ου μετά από πολλά χρόνια είδες τους φίλους σου... τους Γάλλους...

Και έζησες σε πεντάστερο... ξενοδοχείο, ενώ πλήρωνες ... άλλο...

έζησες... 

Ναι... ήταν ταξείδι ζωής... Ένα ταξείδι για το οποίο δεν έχω πει πολλά...

σκυλάκι... συννεφένιο... 

Ένα απ' τα ταξείδια μου... που δεν σού έχω μιλήσει...

Lamprini T.

59. Καλάβρυτα

Καλάβρυτα
Έλεγα πάντα... Όταν ρωτούσαν πού ν' το χωριό σου:... "Κοντά στα Καλάβρυτα".  Εγώ κι ο κόσμος μου ήμουνα...

Μετά κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να τα αναφέρω... Ήταν αρκετά διάσημο πια... το χωριό... Και

κεφαλοχώρι... 

Καλάβρυτα

Lamprini T. 

58.Οι αναμνήσεις είναι πιο πολλές... απ' τις εμπειρίες...

Οι αναμνήσεις είναι πιο πολλές... απ' τις εμπειρίες... 

αναμνήσεις 

καλές- κακές... 

Για ποια ηλικία... 

λέμε;...

https://www.youtube.com/watch?v=fGPGSApOx7g&sns=fb

Lamprini T. 

Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

57. Μέχρις ώρας έχεις κλείσει πολλά κεφάλαια στην ζωή σου...

Μέχρις ώρας έχεις κλείσει πολλά κεφάλαια στην ζωή σου...

Πόσα ακόμα

έχεις;...

https://www.youtube.com/watch?v=NoQpBWFsGb4&sns=fb

Lamprini T. 

Υ.Γ. Εγώ... και ο κόσμος μου... 

56. Ο θείος μου ήταν ναυτικός

Ο θείος μου ήταν ναυτικός
Μια χρονιά πλούτισε την γειτονειά μας με πυροτεχνήματα

πυροτεχνήματα

Στα μάτια μου φάνταζαν κάτι το εξαιρετικό
Μικρά πυραυλάκια έσχιζαν το σκοτάδι και φώτιζαν τον μικρο μου κόσμο

πυραυλάκια 

Βάση τους ήταν η ψυχή μας... και η λευκή, φρεσκοασπρισμένη μάνδρα... μας

Ναι.. ήταν τότε που ζούσαμε σε... παράγκες... και περπατούσαμε στον 

χωματόδρομο...

γαϊδουράγκαθα... 

Εμείς κι ο κόσμος μας... όταν ήμασταν μικρά... 

Lamprini T. 

55. Το νέο μου βιβλίο. Πληροφορίες :

Το νέο μου βιβλίο. Πληροφορίες : Περιμένω... Είναι έτοιμο... Περιμένω ΕΓΩ ναμαι έτοιμη...

Ποίηση... του λεπτού... 

Είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... ο συγγραφικός αυτήν την φορά... 

Λαμπρινή Τζούρκα

54. με το που μπήκε στην τάξη μάς συστήθηκε... Ι... Φλώρος...

Φλώρος - Carduelis chloris


με το που μπήκε στην τάξη μάς συστήθηκε... Ι... Φλώρος...
ποτέ δεν τον κοροϊδέψαμε για το

επίθετό του...

φλώρος... 

Όχι ότι είχαμε σκοπό.... αλλά αυτή η άμεση αντιμετώπιση του χαρακτηριστικού του, που είχε από μικρής ηλικίας... μάς άφησε άφωνους... 

Χαίρομαι που είχε βρει αυτόν τον τρόπο... να το παρουσιάσει στους άλλους... μπράβο του...

Κι αυτή την φορά... εμείς κι ο κόσμος μας... ήμασταν καλά... παιδιά...

Lamprini T.

53. Απ' το βιβλίο μου... " λίγες γραμμές... έτσι... "

Απ' το βιβλίο μου... " λίγες γραμμές... έτσι... "

ευχάριστο είναι...

να γράφεις ό,τι θες...

ένα από τα πλεονεκτήματα αυτού του βιβλίου...

Αλλού είσαι εγκλωβισμένος στο θέμα σου, στην κυρίως ιδέα σου...

Εδώ γράφεις ό,τι θες...

όπως ακριβώς και τώρα...

Σήμερα λοιπόν, ήμουν θηρίο...

το πρωί...

το μεσημέρι...

ηρέμησα...

αφού είπα μερικά σε αγαπώ...

το βράδυ...

μια χαρά...

και τώρα...

απλώς...

λέω καληνύχτα!!

Καληνύχτα

και όνειρα γλυκά...

Όνειρα γλυκά!!! 

Οι στιγμές που περνούν και δεν ...

χάνονται!!!

Λαμπρινή Τζούρκα

Υ.Γ. Εγώ... κι ο κόσμος μου εδώ... 

52. "Μα τι τραγούδι να σού πω "

"Μα τι τραγούδι να σού πω "
Σκεφτόμουν ότι δεν θα σάς...

ξαναδώ

τραγούδι

Την ώρα την τελευταία όταν έφευγες για πάντα, σού τραγούδησαν, εγώ δεν μπορούσα.  Ήμουν σκεπτική, (εγώ κι ο κόσμος μου... ), συνοφρυωμένη και οι δυο ρυτίδες μου έγιναν πιο έντονες... 

Δεν μπορούσα να πω ούτε μία νότα...

 κύριε... 

Lamprini T. 

51. Είδα το πρόσωπό σου,

Είδα το πρόσωπό σου, δεν θυμάμαι το όνομά σου πια, (εγώ κι ο κόσμος μου... με αυτήν την μνήμη...) γι' αυτό δεν σε κάλεσα με κάποιο όνομα... και προσπάθησα να βγάλω όλες αυτές τις ρυτίδες και τα ψαρά μαλλιά... (αυτά... όχι τόσο... ) για να σε ξαναφέρω στην μνήμη όπως ήσουν.  Ένα καλό παιδί... που τώρα... πια...

μεγάλωσε...

ψαρά μαλλιά... 

Lamprini T. 

50. Γίναμε... Σικάγο

Γίναμε... Σικάγο

Σικάγο

Στην γειτονειά μου παίζαμε με κάτι παιδιά πούχαν γεννηθεί εκεί
Μάς περιέγραφαν απίστευτα πράγματα... (Ήμασταν αθώα τότε γιατί ήμασταν εμείς... κι ο κόσμος μας... )... Το έγκλημα που κυριαρχούσε
Το πως διπλοκλειδώνανε τις πόρτες τους
Και αν κάποιον σκοτώνανε δίπλα σου... εσύ ψύχραιμα συνέχιζες τον δρόμο σου και τον άφηνες άπλα... αβοήθητο...
Μετά από τόσα χρόνια... γίναμε κι εμείς... Σικάγο... Δεν είμαστε έκπληκτοι... 

πια

έκπληκτοι

Lamprini T. 

49. στην Κω κάναμε μπάνιο...

στην Κω κάναμε μπάνιο... ως τέλος Οκτωβρίου...  Στην αρχή δεν το είχα πάρει είδηση, (εγώ... κι ο κόσμος μου... ) μετά δικτυώθηκα, βρήκα ανθρώπους που με στείλανε σε μία απομονωμένη παραλία και τελικά, έκανα κι εγώ διακοπές με πολλά, πολλά μπάνια... Ένας απ' τους τρόπους για να περνάει η ώρα, στις ατέλειωτες μέρες .... στον Παράδεισο... Το όμορφο νησί της Κω...

Kos, Greece - Kos Town - AtlasVisual

Πόλη της Κω, Κω, Δωδεκάνησα, Ελλάς... 

Lamprini T.

48. Για να πάμε στο άλλο σπίτι έπρεπε να φωνάξουμε να το μαζέψουν

Για να πάμε στο άλλο σπίτι έπρεπε να φωνάξουμε να το μαζέψουν

Άλλες φορές πέφτανε ακρίδες

ακρίδες

Κρατάγαμε ένα ματσούκι (εκείνες... κι ο κόσμος τους... )
Μια φορά χτυπάγαμε τα χόρτα 
Ένα βήμα μπρος κάναμε

Μιλιούνια αυτές...
Μικρά εμείς...

Ώσπου κάποια μέρα δάγκωσε τον Νίκο
Η βενζίνα (ή πετρέλαιο;) έγινε αντίδοτο...
Πάει το σκυλί μετά...
Δεν ξαναδάγκωσε

 κανέναν...

στο χωριό... 

Lamprini T. 

47. Το 2013 πήρα κι εγώ τα αποτελέσματα για τις Πανελλήνιες...

Το 2013 πήρα κι εγώ τα αποτελέσματα για τις Πανελλήνιες... Χοροπήδαγα σαν κατσικάκι απ' την χαρά μου... 5 χρόνια μετά... είμαι ακόμα εκεί...  Kι επειδή εδώ είμαστε... εγώ κι ο κόσμος μου, να σάς πω... ότι ελπίζω να ξαναχοροπηδήσω... όταν σάς ανακοινώσω... ότι

τελείωσα... :) :) :)

Κατσικακι

Lamprini T.




Για να πάμε στο άλλο σπίτι έπρεπε να φωνάξουμε να το μαζέψουν

Άλλες φορές πέφτανε ακρίδες
Κρατάγαμε ένα ματσούκι
Μια φορά χτυπάγαμε τα χόρτα 
Ένα βήμα μπρος κάναμε

Μιλιούνια αυτές...
Μικρά εμείς...

Ώσπου κάποια μέρα δάγκωσε τον Νίκο
Η βενζίνα (ή πετρέλαιο;) έγινε αντίδοτο...
Πάει το σκυλί μετά...
Δεν ξαναδάγκωσε κανέναν...

στο χωριό... 

46. τα καρούμπαλα

Tα καρούμπαλα

καρούμπαλο

πάντα διακοσμούσαν το κεφάλι μου. Υπήρξε εποχή που είχα τέσσερα, ένα για κάθε γωνία του (χονδρικώς γωνία)...

κεφάλι

Μία φορά που ήταν πολύ χαρακτηριστική, ήταν όταν σκάβανε κάτι συνεργεία, στην κυρά - Βάσω, απέναντί μας, στην οδό που ανεβαίνει στο σπίτι μας, και έπεσα μέσα στον λάκκο.

λάκκος

Θυμάμαι με είχαν πάρει με ένα φορτηγό,

φορτηγό

μού είχαν δέσει το κεφάλι και αυτά...

δεμένο κεφάλι

Τίποτε άλλο.  Προφανώς με πήγαν σε νοσοκομείο, μα φαίνεται δεν το θυμάμαι...

Άλλωστε, είπαμε... εγώ κι ο κόσμος μου... 

Lamprini T.

45. Την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου δεν την γνώριζα,

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ( FULL ALBUM)

Την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου 

Τερψιχόρη Παπαστεφάνου 

δεν την γνώριζα, ούτε την γνώρισα ποτέ.  Εν τούτοις, τα πρώτα χρόνια που διορίστηκα ήταν εκεί και με ανέδειξε.  Στο σχολείο δεν σε βοηθάνε πάντα να αναδειχθείς, όλοι κάνουν την δουλειά τους.  Εκείνην την χρονιά... 

Εκείνην την χρονιά οι συνθήκες ήτανε ιδανικές, πρώτος διορισμός, δύσκολα παιδιά στο ένα σχολείο... Στο άλλο μια χαρά... 

4ο Δημοτικό

Πάρα πολλές φορές έγινε αυτό στην καριέρα μου... το άλλο σχολείο ήτανε μία χαρά... Τι περίεργο... 

Είχαμε ετοιμάσει λοιπόν, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους και από αυτόν τον δίσκο (σι ντι) και από το έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου.  Εγώ δεν το γνώριζα καθόλου, μόνον το "Μητέρα μεγαλόψυχη"

μητέρα, μεγαλόψυχη... 

 το είχαμε δουλέψει με την χορωδία.

χορωδία

Την 25η Μαρτίου, ήμασταν έτοιμοι.  Τίποτε μεγαλοπρεπές.  Μία συνηθισμένη γιορτή σε σχολείο. Όμως το έργο ήταν εκεί, η δουλειά πολύ, σε ένα σχολείο με τρία τμήματα, σχεδόν, σε κάθε τάξη, τα παιδιά της χορωδίας (Ε' και Στ' τάξη) ήτανε κάπου στα πενήντα, αν δεν είμαι υπερβολική.  

Το έργο ήταν υπέροχο, η χορωδία έξοχη, οπότε, στο τέλος της χρονιά, αν θυμάμαι καλά, το παρουσιάσαμε στο σινεμά της πόλης.  

Ορφέας

Το να είσαι ο μοναδικός μουσικός στο νησί, έχει και τα καλά του... Εκτός απ' την μοναξιά του... 

Ήταν ιερείς ήταν εκεί, ίσως και πολιτικοί αρχηγοί... δεν τους γνώριζα εγώ, και ένα γεμάτο θέατρο.  Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα αυτόν τον θρίαμβο, κάποιος μάς έπαιρνε βίντεο... ποιος ξέρει ποιος να τόχει, άραγε... 

Τραγουδήσαμε υπέροχα, από μία συνάδελφο το κατάλαβα, που έκανε κριτική σε ανύποπτο χρόνο, και ήμασταν υπέροχοι.  

Άραγε, στα παιδιά έμεινε τίποτε;... Μία καλή ανάμνηση;... Ποιος ξέρει... 

ανάμνηση... 

Εγώ κι ο κόσμος μου, λοιπόν... Αν δεν σε αναγνωρίσει ο άλλος, τι να γνωρίσεις εσύ απ' τον εαυτό σου;... 

Lamprini T. 

44. Ο Λάμπρος

 Ο Λάμπρος

LAMPROS

Εγώ μικρή, ήμουν ο Λάμπρος, η μητέρα με λέει Λαμπρούκο καμμία φορά και θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, το όνομα αυτό είναι οικείο...

Κάποια φορά με καλούσε και Λάμπρο Κατσώνη, η φίλη απ' την άλλη με λέει: "Λαμπρούκο" λες και τόξερε...

Tίποτε τυχαίο...

Ήμουν και ζωηρή μικρή, αποκλείεται να ήμουνα... κορίτσι εγώ... Αγοροκόριτσο, ναι... Με τις κοτσίδες μου...

με κοτσίδες... 

Άλλωστε, ήμουν πάντα εγώ κι ο κόσμος μου... 

Στο πρώτο μου μπλογκ, η πρώτη μου ιντερνετική δουλειά...

blog 

είχε αυτό το όνομα, Lampros.  Νομίζανε ότι κρυβότανε ένας Λάμπρος πίσω απ' αυτό το όνομα... μόνον που ήμουνα εγώ...

Ένα όνομα ακόμα... για μένα... την Λαμπρινή...

Λαμπρινή

Lamprini T.